aslında bu cümleye sadece "neden" sorusu sorulsa bile cevap kendiliğinden bulunabilir.
bilim, her geçen gün hayatımıza pek çok yenilik katmaktadır. bunu inkar edemeyiz. örneklendirmeye bile gerek görmüyorum bunu. diğer taraftan bilimin elde ettiği tüm veriler, fikirler, teoriler, yeri geldiğinde değiştirilip, "aslında doğrusu şuymuş" denilebilmektedir. burada "gerçeği arayış" esastır. bilimin temelinde de bu gaye mevcuttur, gerçeklik. newton bir teori ortaya atar, einstein onu biraz geliştirip yeni bir teoriyi bize armağan eder. çünkü newton'un teorisi ilgili gerçekliği açıklamada yetersizdir. peki asıl soru şu: birgün einstein'in teorisi de yetersiz kalacak mıdır? elbette ki kalacaktır. çünkü bilim durmaz, sürekli ilerler. biz oturup, bir teorinin aksini ispat etmek istediğimizde, bilim dünyası bize karşı çıkmaz. aksine bizi desteklerler. düşünsenize, herkesin kullandığı, doğru olduğunu düşündüğü şeyi değiştirmek istiyorsunuz ve onlar da size yardım ediyorlar. mükemmel birşey.
olaya inançlar-inanışlar açısından bakalım. inanışların pek çoğu yüzyıllar öncesine dayanan bilgiler içerir. daha doğrusu hemen hemen hepsi 1000 yıldan daha eskidir. o çağlardan günümüze türlü yollarla ulamışlardır. pek çok kulaktan, pek çok dilden geçmişlerdir. o dönemde kağıdın olmaması, usb belleklerin olmaması büyük dezavantajtır. diğer taraftan peygamberlerin mucizelerinin (*) video kameraya alınamamış olması da onların güvenilirliklerini ciddi anlamda sarsmaktadır. o dönemde tüm bunların olmamasını yadırgamıyorum. tabii ki olmayacak. ancak dikkat çekmeye çalıştığım nokta, bu bilgilerin güvenilirlikleridir! kuran'ın kitap haline getirilmesi meselesine hiç girmicem. ancak muhammedin ilhamını nerden aldığı tartışılır bir konudur. hatta uzun bir tartışma olduğu için oraya da bu yazıda girmek istemiyorum. asıl soru şu: görmediğimiz, ve güvenilirlikleri şüpheli olan pekçok bilgiyi otutup tartışmaya kalktığımızda neden bir anda "inançlar sorgulanmaz" oluyor? onları sorgulanamaz yapan şey nedir? biz onları sorgulamazsak sahte olan şeylere inanıp inanmadığımızı nasıl bilebiliriz ki? bugün biz david coperfield'i izlediğimizde "aha orda ip var" diyebiliyoruz. bundan binlerce yıl önce böyle bir şey görseydik, "oha lan mucizeye bu" derdik.
peki, soruyorum, neden korkuyoruz inançların sorgulanmasından? cevabı da vereyim de düşünmek(!) zorunda kalmayın, mazallah beyinleriniz eskimesin. korkuyoruz çünkü koca bir hayatı bir hiç uğruna yaşamış olduğumuzu öğrenme ihtimalimiz var. daha kötüsü, berbat bir hayatımız var ve bunun bir şekilde "öbür dünya" ile ödüllendirilmesini istiyoruz. eğer öbür dünyanın olmadığını öğrenirsek berbat hayatlarımız birde ümitsizlikle doluverir. korkuyoruz çünkü çevremizde pekçok inançlı insan var, ve onlardan bu şekilde kopmak istemiyoruz. yalnız olmaktan korkuyoruz. yanlış yolda olmaktan korkuyoruz. ama doğru yola girmek için yolumuzu değiştirmeye de gücümüz yok.
kısacası "inançlar sorgulanmaz" diyen birini görürseniz bilin ki orada bir korku vardır. aksi halde sorgulanamayan bir şeyi insan beyni kabul etmezdi.
