o acıyı genellikle ilk etapta hissetmiyorsunuz. zamanla yavaş yavaş gerçekleri görmeye başladığınızda öyle bir çıkıyor ki o acı. ne siz sorun, ne de ben söyleyeyim. yaşayınca anlıyor insan.
Trafik kazasında ağır yaralanıp ölümden döndüğü için artık sadece istediklerini yapmaya odaklanmış dünya sikinde minare götünde bir şahıs olarak kendimden başkaları adına kendimi heba ettiğim bütün anları söverek anıyorum.
Gerçekler mi acıdır yoksa gerçeği öğrenmek mi acıdır tartışılır. Bence özgürlüğün veyahut hakikati görmenin bir acı verdiği kesin. Bunu çeşitli filmlerde de görürüz. Örneğin They Live... ideoloji üzerine yapılmış bir filmdir. Karakterlerin gerçeği görmek istememesi (spoiler vermek istemediğimden sahneyi belirtmiyorum) bir örnek olarak verilebilir. Veyahut V for vandetta gibi, figh club gibi vb. filmlerde de kahramanların özgürleşirken acı çektiklerini görürüz. Hem zihnen hem bedenen. Bu bağlamda özgürlüğe ulaşmak ve hakikati öğrenmek beraberinde acı getirir. Oysa cahillik mutluluktur...
