" sanat baskıdan doğar, dövüşle yaşar. gerçek ve büyük sanatçı, güçlüğün coşturduğu, engeli kendine sıçrama tahtası yapan adamdır."
seçme yazılar 1948 m.e.b yayınlarında dile getirilen bu tanım ile günümüz sanatçılarını aydınlarını bir tartıp kefeye koymak lazım gelmez mi? sorgulama yeteneği olan her birey bir düşünsün bakalım:
siyasi baskıdan tırsıp evine, eşinin sıcak koynuna sinip etli de yemem sütlü de istemem diyenin neresi sanata faydadır ve neresi gerçek sanatçılık anlayışıdır.
baskıya ve eleştiriye daha büyük tepkiler verip, ifade etmek istediğini daha etkili anlatmaya çalışıp, bir kaç kişiye bile olsun doğruyu öğretme kaygısı güden nasıl sanatçıdır?
günümüz aydını pasif kişiliklidir. sanatını icra edemeyen yapay sanatçılar üreten bu ülke sorgulamaya ve sorgulanmaya karşı tavır aldıkça daha çok hatalar yapar. sanatçısı bastırılmış toplumlar, demokrasiye sağ kroşe çakmış toplumlardır. istedikleri kadar "demokratik açılım" denilsin genele hitap etmeyen hiç bir açılım kabul edilemez!
özlediğim sanatçı ürperti, şaşkınlık, hayranlık hisleri uyandıran ve eseri Gerçek Sanatçı'ya yönlendiren bir işaret levhası olandır sözünü duydum Caner Taslaman dan. ve gerçek sanatçı tarifi budur dedim.
stüdyoya girenin sanatçı görüldüğü ülkemizde bu işi çok iyi icra eden sanatçıları ayırt etmek için kullanılan tabir.
sanatçı'yı ikiye ayırtanlara yazıklar olsun. sen git podyumda yürü, paparazzilere yakalan... barda 2 şarkı söyle, "sanatçıyım" de... ajdar bile "sanatçıyım" diyor... ayıp...
