yaşamın acı taraflarını alegorik öğelerle kaplayarak seyircinin beğenisine sunmasının yanı sıra; birçok sanatsal detay ve doyurucu müzikleri de kullanmalarını fark etmemle gerçek kesit'e sevgim bir tık daha arttı.
sonuçta eleni kalaindoru- adagio ve vivaldi four seaons/winter'ı çalan bir yapım ne kadar kötü olabilir ki? peki ya oyuncuların kendine hayran bıraktıran tiyatral oyunculukları?
yer ve mekandaki ayrıntılara hiç girmiyorum bile. kim bilir sanat yönetmeni ne kadar uğramıştır...
keşke herkes farkına varsa.
