alternatif gezegen haline gelen internette arsalar henüz boşken bol bol parsellemektir. zira bundan 10, bilemedin 20 sene sonra herkes buraya taşınacaktır. gerisi; bir zamanlar hor gördüğünüz ve aranıza almadığınız bir gencin hikayesini andırır.
gerçek hayatta okula gidip gün boyunca sınıf arkadaşımız olan 50 kişiyle doğru düzgün muhabbet etmeden geri geliyoruz. msn listemizdeki çoğu tanımadığımız * 50 kişiyle can ciğeriz. yan sınıftaki kız arkadaşlar birilerinden teklif beklerken bizim msn de sadece yüzünü gördüğümüz ama aşkımız olan canımız ciğerimiz olan kız arkadaşımız! var. sınıfta dertleşecek bir arkadaş yok, ama msn de derdimizi anlattığımız en az on kişi..
desteklediğim oluşum. zira sosyologlarla yaptığımız toplantı sonucu, insanların yüzyüzeyken kendi gibi olamadıkları, çeşitli rollere büründükleri sonucuna vardık. oysa internet, bir zamanların içten mektuplaşmalarına gönderme içerir fazlasıyla. yazarken insan daha bir içini döker. gerçek hayat içe atmaktır çoğu zaman.
facebook'un yaptırımlarındandır.zira artık herşey feysbukta yapılmaktadır.rakı sofrasına orada oturulup, memleket orada kurtarılıp, hediyeler orada alınıp verilip, muhabbetler orada yapılıp, doğum günleri orada kutlanıp, oyunlar orada oynanıp(vampire zırvaları), insanlar orada görülüp beğenilip orada seviliyor artık.dolayısıyla da gerçek hayata gerek kalmıyor.feysbuk varken sosyal yaşama ne gerek var?
bir şeylerden kaçar gibi eve gelip internete girildiğinde hissedilen huzur ve üzerine yakılan keyif sigarası gösterir ki, bu yeni yaşam türüne çoktan dahil olmuşsunuz.
gerçek yüzler görüldüğünde; internetin, gerçek hayatın ta kendisi olduğunu anlamaktır. monitöre bağlanmış bir hayattır. yaşam destek ünitesi yerine koyulduğunda, daha beter öldürür.
cok uzun vakitler önce havana kerhanesinde romumu yudumlarken düşündüğüm sorunsaldir. bu arada öncelikle sunu söylemem gerekir. orda ben ne müşteri olarak bulunuyordum ne de satici olarak bulunuyordum. meşhur mamalardan celia'nin işcilerine son model parfum satisi için bulunmaktaydim. şimdi bu ayrintilar ile ugrasmayalim ve konumuza geri dönelim.
efendim malumu aliniz 14- 15 senedir teknoloji denilen bir press ile karsi karsiyayiz. bu press öncelikle cep telefonlari ile baslamakla beraber sonra iste pc mc gibi zimbirtilar ile hararetlendi.
gitgide içe kapanik bir toplum olmanin bir eşiğinde iken global lezzetleri tadabilmek ve en azindan felekten bbirşeyler araklayabilmek için sanala ihtiyac duyuyoruz.
calisan insanlar için söyle kabaca bir günün nasil gectiğini düsünelim. sabah 7-8 gibi ayaga dikil işe yetişmek için trafige gir. haldır huldur calis ve allahin ...tir ettiği bir semtteki evine geri dönebilmek için saatlerce iett otobusu ile eziyet cek.
zaten su yolda gecirdiğin vakitler marifeti ile yepyeni bir hayat satin alabilirsin. 8 saat calis dort saat kafadan yolda gecsin geriye ahbaplarin ve dostlarin ile oturup iki kelam edecek vaktin kalmasin.
cünkü bir takildin mi bütün düzenin allak bullak olacak ve alemde bir gün ram edeceğin varsa 7 gün eza ve cefa olarak ödeyeceksindir.
işin başka boyutuna dönelim şimdi.
diyelim ki bir yazar olmak istiyorsun. ama eskisi gibi dergicilik işi olmadiğindan ve olanlarin ise can cekiştiğinden anca ve anca mizah dergilerinin ayakta durdugu ve basili yayin kültürünün olmadiği bir ülkede yazilarini ve düsüncelerini nasil yayinlayacaksin?
hadi diyelim ki bir kitap yazdin. yayinevlerin büyük kazik yemeden nasil yayinlatacaksin?
üc tane roman yaz bedavaya dorduncusunde para almayi baslarsin diyen çakal zihniyeti ile cebelleseceksin?
işte bu suretle yazmak ve su gök kubbede hoş bir seda birakmak isteyenler için bir sanstir. eh bazi zararlari oluyor mu oluyor, ammavelakin gercekci anlamda düsünürsek bedelsiz bir iş olmaz.
hayattan izole olmak, oldurulmaktır. şu anda tam da aklımdan bu geçiyordu. hayatın amk, tek yaptığım düşünmek, hiti yüksek sitemle uğraşıp para kazanmak. herkes hayatını yaşıyor ben ise sadece düşünüyor ve internette takılıyorum. adaletini sikeyim.
