bu tabir dost zannettiklerinden kazık yiyen insanların, başına 'gerçek' kelimesini koyarak ürettiği ütopik bir karakterdir. ''bak bu gerçek bir dost''. ''gerçek dost dediğin''... bir de şey var, ''kardeşten öte''.
herkesin ve her şeyin gelip geçici olduğu bir dünyadayız. kardeşin kardeşi terk ettiği, sokak köpeğiyle insanın sırdaş olduğu bir yer burası. o yüzden her şeye dramatik bir anlam yüklemek yerine biraz anı yaşasak, ayrıntılara takılmasak, biraz da kendi işimize baksak, dünya daha güzel döner ve bizler çok daha huzurlu günler yaşarız.
her fırsatta her koşulda kendini belli eder. kesinlikle genel geçer sohbet muhabbet olmaz gerçek dostlar arasında. hatasını günahını laps diye söyleyebilir, kırılır mı acaba diye pimpirik yapmaz. bilir ki dost dostunu düşünür.
bu kadar gereksiz tanımdan sonra örnek vermek gerekirse;
dün kafamı biyere çarptım işyerinde, iki avuç kan aktı nerdeyse. açılan yere dikiş atıldı falan..
arkadaşlar ve tanıdıklar üzüntülerini dile getirip geçmiş olsun dilerlerken o, gerçek dostum, arayıp kıkır kıkır güldü pezevenk. lan olum o sargı ne lann ğaağaağaa diyerek dalga geçti. en samimi tepki ondan geldi kısacası. herkes gibi üzülmüş numarası yapmadı yani.
dostluk budur.
Herşeyin en iyisine layık gördüğünüz, uğruna herşeyi yapabileceğiniz insandır. Bunu herkes için düşünür müsünüz? Düşünüyorsanız o sizin için gerçek bir dost olmuş demektir.
Gerçekten nesilleri tükenmiş ya da tükenmek üzeredir bunların. Henüz hiç karşılaşmadım. Belki ben de onlardan değilim ama insan bunlara öyle ihtiyaç duyuyor ki... Hayatta başımıza bin türlü şey gelir de dostla paylaşınca o dertler sıkıntılar nasıl azalır nasıl teselli bulunur... ilaç o.
