insanın çok istediği ama başaramadığı belki tek şeydir. elinizdeki telefonun arama kayıtlarına, mesajlarına bakar ve dönmek istediğiniz o tarihleri anımsarsınız.o mesajın o aramanın yapıldığı tarihlerde ne kadar farklı ve mutlu olduğunuzu düşünürsünüz.o günler gözünüzde canlanır.canlandıkça kendinizi o günlerin içinde bulursunuz.eski fotoğraflara bakar ve ne güzel günlerdi dersiniz. ancak acı olan odur ki o mesajın atıldığı, aramanın yapıldığı, fotoğrafın çekildiği günün kıymetini sonradan anlarsınız. planlarınız,hayalleriniz, umutlarınız kalmıştır geride.yaşanmak istenen ama yaşanamayanlar gözünüzde canlanır.hayat sizi bir yol ayrımına iter, keşkelerinizle kahrolursunuz.
zamanın geçerken bir de geçirdiğini gösterir. güzel olan anılar neden o kadar hızlı yaşanıp biter bir türlü anlamam. ufacık mutlulukların sonunda yine aynı acılar aynı yalnızlık, eskilerinin üzerine eklenmiş yıpranmışlık, yorgunluk. zaman makinesini adam gibi icat etseler de geçmişimize gitsek hep o gün o anı yaşayabilsek, orada durdursak zamanı. ama nerede o günler..
