güzelliklerle örülmüş hiç bir örgü sökülerek tekrar örülemiyor. acılar başa dönüp çekilmiyor. zaman akıp giderken dur denemiyor. çocukça düşler, sevgili, mutluluk, keder ve bunların tamamını kapsayan zaman gittimi geri alınamıyor. ardından izlemek kalıyor insanlığa acizce...
edittir: geri alabilen var sanırım bunları? ne güzel bana da nasıl olduğunu söylese ya bende istiyorum ?
aldığınız eğitim, zaman geçirdiğiniz insanlar, o insanlarla iletişime geçmenin bedeli, pişmanlıklar, yapılan hatalar, hayatınıza giren insanlar, yalanlar, yalanın açtığı sorunlar vs. bunların hiçbirini geriye götürüp düzeltemeyiz. bazen şans isteriz, keşke, keşke geriye dönsem, düzeltsem, çok çalışsam, çabalasam, elimden geleni yapsam ... iç sesler genelde aynıdır herkes için. böyledir. asla geriye dönemeyiz. ve yaşadığımız hayat bir şekilde ilerler, tıpkı çarklar gibi. şimdi sadece 3 boyutlu düşünün. çarklar düşünün, siz bir çarkı hareket ettirdiniz, sonra o en yakınındaki çarka çarpar, sonra o çarkta en yakınındakine, ve sonrada diğerleri diğerlerine çarpa çarpa, kader denen şey ortaya çıkar. hadi etkileşim diyelim. bir çarkın dönmesi, bir şeylerin etkileşimine neden olur. ve sonunda ise bir tepki gelişir.
Bir insanın bütün zayıflıklarını bildiğin en yakının olduğun halde bile bile sırf canını acıtmak için söylediğin söz geri alınmaz çok can yakar ama telafisi yoktur.
