mehmet aslantuğun başrollerden biri olduğu filmdir. ilk izlediğimde küçüktüm baya etkilemişti. sonra da ne televizyonda gördüm bi daha ne de internette.
davasında haklı olan azınlık sayılarıyla büyük orduya kafa tutan silahlı kişilere denir.
yani öyle bahsedildiği gibi pkk lı orospu çocukları gerilla değildir.
gerilla kimdir peki?
çeçenistanlı mücahitlerdir.
filistinli mücahitlerdir.
ıraklı müslümanlardır.
bir mücadele biçimi, bir yaşam tarzıdır. bir adamın mücadele şekli kendisine göre meşru ve mutlaka karşı tarafa göre de gayrı meşrudur. ama hiçbir durum gerilla değil terörist demeyi gerektirmez. elmayla armutu karıştırmamak lazımdır. gerilla olunca peygamber olmuyor adamlar.
gerilla denildiği zaman herkesin aklına marksistler, komünistler ve diğer sol cenah mensubu militanlar geliyor. halbuki yeryüzünün gelmiş geçmiş en büyük gerillası ömer muhtar'dır. ve o adam kızıl değildi. şamil basayev ya da hamzat gelayev de kızıl değildi. bu adamlar gerilla stratejisti islam mücahidi insanlardı. ister sağ ister sol cenah mensubu olsun, bu kişiler teknik stratejiler eşliğinde toplu halde faaliyete girişirler. bu eylemin amacı, hedefi bellidir. düzenli orduları en çok bu tür asimetrik çatışmalar yıpratır.
ikinci körfez savaşında olan olayların yarın burda da olmayacağını kimse garanti edemez. insanın hayatta kalmayı öğrenmesi gerek. size askerde yaprak toplatıp nöbet tuttururlar en fazla. ya da size ceza olarak elinize pimi çekilmiş el bombası verebilen vatansever komutanlar görürsünüz askerde. o yüzden hiyerarşinin olmadığı bu özgür sivil hayatınızda hayatta kalmaya dair ne öğrenirseniz kârdır. kendinizi bir gerilla gibi yetiştirmelisiniz. kendi insanınıza zarar vermek için bu stratejileri hayata geçirmiyorsunuz. kendinizi korumak için bu adımları atıyorsunuz.
sizin düşmanınız ülkeniz değildir. olası bir durumda ülkeniz savaşa girerse düşman kuvvetlere karşı mücadele verebilmek için yetiştirmelisiniz kendinizi. sokak çatışmalarını kafanızın içinde bitireceksiniz. yapacağınız her yanlış sizi ölüme bir adım yaklaştıracaktır. o yüzden çok dikkatli olmalısınız.
yazının bundan sonraki kısmı kişisel durum analizi içerir.
dünya geneline baktığımız zaman her gerilla örgütünün temelinde bir ideoloji, bir fikir akımı yatar. zaten o örgütleri yaratan da bu fikirlerdir. oysa ben sadece kendi çıkarlarım için savaşırım. sadece bireysel hareket ederim. hiçbir ideoloji için kılımı kıpırdatmam. fakat ideoloji sahibi gerilla liderlerine büyük saygı duyarım.
abimael guzman, ernesto guevara, jose mujica, miguel sandoval, mao zedong, jose cha cha jimenez ve huey newton gibi isimler benim için önemlidir. fikirlerini değil, sadece gerilla savaşlarında uyguladıkları teknik stratejileri alırım. fakat bu stratejiler toplu harekat için tasarlandıklarından dolayı bunları bireyselleştirmek zordur. bunlar toplu harekata yönelik düzenlendiği ve bu taktikleri olduğu gibi alman için bir örgütün olmalı. ama ben kimseye güvenmem. ideolojik hareket etsem bile güvenmem, kaldı ki ben bireysel hareket ediyorum. kendi fikirlerimden daha üstün fikir tanımam. diğer insanların fikirlerine saygı göstermiş gibi yaparım fakat işin özünde onları önemsemem.
kişisel çıkar her şeyden üstündür.
düzenli ordu birliklerine karşı küçük gruplar halinde örgütlenip vur kaç taktiğiyle hareket eden askeri birliklerdir.idealleri uğruna ölüme gitmeleri ve baş eğmez savaşçılarından oluşmaları itibariyle kutsanasıdırlar.
Sanılanların aksine askeri bir taktiğe verilen ve o taktiği uygulayana verilen isimdir gerilla. Gerilla dağları mesken tutan hafif bölük pörçük birliklerdir. Ani baskınlar vererek yerleşik düzenli orduya karşı avantaj sağlamaya çalışır. Yani bir meydan savaşı yapması ve kaçmaması demek gerilla konumundan çıkılması demektir.
Bu nedenle bu taktikle savaş veren her hareket gerilla hareketidir. Fakat bugün bu isim ''Onur'' kelimesi ile eş anlamlıdır. işte buna o anlamıda yükleyen tarihte ki gerilla hareketlerini gerçekleştirenlerdir. Gerilla hareketi bir nevi Onursal bir simgedir.
