aslında bütün msesele bu geride kalma korkusu mevlana ya Etme dedirten de bu fuzuliye aşık-ı sadık menem dedirten de. sanırım bu topraklarda bir sorun var ya da aşklarda henüz cevaplayamadığım bir soru daha. geride kalamıyoruz. hakikaten kalamıyoruz. illa giden biz olacaz hevesi. yola çıkmaya o kadar kaptırıyoruz ki kendimizi.
geride kalmanın burukluğunu ya da gidenin ardı boyunca kayboluşunu hatta uzaklaşan insanın önce gövdesi kayboluyor ufuktan sonra başı vs şartlarda dünyanın yuvarlak olduğunu ispatlayan teoremini görme tutkusu yok içimizde. en iyisi mi siz bu yazı bitmeden geride bırakın okuduklarınızı yoksa işinize gelmeyen bir çok satır daha bulacaksınız.
şöyle ağız tadıyla bir geride kalsanız geçecek her şey ama derler ya insan bilmediği şeylerden korkarmış. korkularımız yaşamaya ağır basıyor hep. kal ulan geri de küçükken ettiğimiz kavgaları hatırlarım bu mesele de büyüklük ebnde kalsın diye vurmadım ki derdik. büyüklük sende kalsın bi kere de ölür müsün? pardon paşam egondaki bu ufacık yarayı sen kaç şişenin dibinde ya da bilmem kaç sevgilinin belinde kapatacaksın de mi.
çocukken daha çok dostculmuşuz. gerçi bencillik bize ali nin ata bakmasının ardından girmiş oalbilir ya neyse. neyse ufaktan ufağa ben kaçıyorum. geride kalmanın hissiyle ve de kendisiyle başbaşa bırakıyorum sizi. he unutmadan
senin çok önceden tanıdığın ve duygular beslediğin birisinin, senden çok daha sonra tanıştığı birisi ile sıkı fıkı olması/ arkadaşlığını sürdürmesi ve senin de onunla hiç konuşmamandır..
