1.
mükemmel bir yusuf hayaloğlu şiiri, geride bırakılanlara ithafen...
Devrilip gidiyorum işte Geride kaldın sen...
Aşınmış sevdalar gibi Yıpranmış postallar gibi
Lime-lime, yarasız Geride kaldın sen...
Kaprislerinle, nazlarınla Bakışlarınla, sözlerinle
Tutulmayan vaatler gibi Harcanmış saatler gibi
Tek başına, kararsız Geride kaldın sen...
Buraya kadarmış güzelim Boynumda bıraktığın diş izi
Bitmez sandığın aşk denizi Buraya kadarmış.
Vedalaşmak isterdim oysa Klasik bir film öyküsü gibi
Ellerini tutup usulca Son bir kez öpmek isterdim
Kendimi mazur gösterip Masum ve mağrur bir duruşla
Her şeyi kadere yıkmak isterdim. Ne gerek var oysa
Yürümeyen birtakım şeylerin Nedenlerini tartışmaktansa
Asla yürümeyeceğini anlayıp Bunu hiç konuşmamak
Daha bir yiğitçe değil mi? Süzülüp gidiyorum işte
Bela olmadan Yoluna çıkmadan
Hesap filan sormadan incitmeden, acıtmadan...
Bir bileti yırtar gibi Bir kabuğu atar gibi
Sıyrılıp gidiyorum işte Geride kaldın sen...
Bir tren penceresinden Akıp giden bozkırın
Ortasında bir kuru ağaç gibi Geride kaldın sen...
2.
Ben gitmedim ki, sen kaldın!
3.
ben gittim, sen yetişemedin. benimle gitmedin!
4.
geri de kaldın sen. geri de kaldım ben.
5.
1.(mesafe) ikinci tekil şahısa yöneltilen, mesafe olarak metre cinsinden arkada kalındığını anlatan cümle.(örn, geleneksel 3.rte koşusunda geride kaldın sen)
2.(mazi) ikinci tekil şahısa geçmişte kalıp unutulduğunu ima etmek için söylenen cümle.(örn,kurutulmuş bir çiçek gibi geride kaldın sen)* *