farkındalık ve zeka korelasyonu açısından sakat görünen önerme. her zeki insan farkında, her farkındalık sahibi de zeki değildir. farkındalık durumu salt beynin olaylar arasındaki bağıntıları kavrama yetisi ve hızıyla ilişkilendirilemez. farkında olmak hali her bünyede kelam bulamaz kendini ifade edecek. feraset denen mefhum sahibi olmanın şartı çok zeki olmak değildir. hasılı zeka farketmek adına büyük bir avantaj sağlasa da insanların bir çoğu hayatı el yordamı ve sezgisel olarak kavramaktadırlar. sözcüklerle ifade edemiyor oluşları onları yok durumuna getirmez. bitkiler bile farkındadır ve tepki vermektedirler etraflarındaki herşeye. insanın zeka yolu ile kendini kutsaması bir nevi narsistik saplantı gibi durmakta.
ya hepsi öyle diyerek destek verdiğim düşünce. hiç kafaları çalışmaz hep bizim kafamız çalışır, herşeyi biliriz biz. onlar hiçbir şey bilmedikleri için acayip iyi durumdadırlar. oysa biz çok zeki olduğumuz ve çok kafamız çalıştığı için bütün hayatın yükünü sırtımıza almışızdır. çok zeki olmak çok kötü bir şeydir. tanrı bizi bu kadar zeka ile cezalandırmıştır. biz olmasak bütün sözlükler boş kalırdı düşünsenize dünya ne halde olurdu. vasatlığın çıkış yolu kendi ilüzyonunu yaratmaktır. sanırım buradaki ilüzyon ötekileştirip yapıp söylediklerini meşru bir alan yaratmak .
(bkz: oryantalizm)
(bkz: ego sıvazlayan başlıklar)
bunun farkına varınca azıcık hüzünlenen insandır ama hemen geçiyor o. mutluluk mütemadi.
bugün ev arkadaşım '4 yıldır üniversite okuyorum. final haftasında gördüğüm en mutlu insan sensin' dedi. bunun bi kez daha farkına vardım anasını satiyim.
mutlu olmayı bilmeyecek kadar geri zekalı olmasına rağmen, kendisini ileri zekalı sanan geri zekalılar tarafından kıskanılan, geri görünümlü gizli ileri zekalıdır.
yüksek ihtimalle gerizekalı olduğunu bilmeyen insandır. yahut gerizekalı olduğunun yüzüne vurulmadığı saf insanda olabilir. mutlu mesut yaşamak illede akıl gerekmez.