yasamaya doyamadigimizdan veya baska bircok sebepten ' keske zamani geri alabilsem de... ' dedigimiz anlardir.
bazen hirsla isteriz bu anlari.
bazen pisman oluruz, ozur dilemek gururumuza dokunur. sirf o ozru dilememek icin isteriz.
bazen sinav ani olur bu, bazen zafer ani...
bir sekilde bir yerinde pismanlik yatan, disariya vurmaya cekindigimiz, icimizin bagirdigi, kimi zaman fisildadigi arzudur bu.
kesinlikle lise yillarimdir.
yok, lise yillarina ayilip bayildigimdan degil. sik gibi gecti afedersiniz o yillar. sadece ve sadece en büyük hatami duzeltebilmek icin.
BURSADAN GELMESiNi BEKLEDiĞiM GOL HABERiNiN OLDUĞU ANDIR.
BUNDAN BÜYÜK DRAMLARDA YAŞAMIŞISDIR ELBET FAKAT BURADA YAŞANAN DURUM TÜM TÜRKiYE'NiN DiLiNE DÜŞMÜŞTÜR.HALA BEKLEMEKTEYiZ EFENDiM.
''şimdi bana o yılları verseler, bir söz bile söylemeye hakkım yok'' diyor ya sezen aksu 'kaybolan yıllar' şarkısında bence söylemeye hakkı olmalı çünkü o yıllarda ayrılık acısı zaten yeterince bir bedeldir.
o anlar bazen tekrarlanır ve ne gariptirki olmayabilir tekrar. kader olayıda var ama salaklığımızı bilelim böyle olursa çünkü iki kere aynı hataya düşülmesi hataymış.
geri gelmesini istediğim anlar olmasada, onları anılarımda yaşıyor olmam önemlidir, zaten yaşamıyorsam tüm iyi kalbime rağmen, gelmeside gerekmiyor o anın. böyle olması hayırlıdır yani demek lazım. tabi ben aşık üzerinden yorumladım o anı. belki sevgiliye söylenmeyen bir söz sonucu bir ayrılık gibi falan bir olay anı için.
kardeşimle köyde uçurtma uçuruşumuzda var bak geri gelmesini istediğim anılarda. bunu şu an yapma durumum var, bakalım. sizede öneririm. arkadaşınızla falan uçurtma uçurun şehir kenarında bir yerde, bir köyde. oralarda bulunmak bile güzeldir. şehir içinde hepmi arsalara ev yapmak zorundalar, o güzelim zeytinlikli, kırlı alanları istiyorum çünkü oralarda yaşadığım anlar var bir bakışla ruhumun derinliklerinde.
2011 yılı 20 Eylül'e geri dönmek isterdim sanırım.
Üniversiteye yeni başlıyorum. O gün annem ve babam beni bırakıp gitti. Hayatımda ilk kez bilmediğim bir şehirde, bilmediğim bir evde yapayalnız kalıyorum. Müthiş bir korku ve heyecan var içimde.
O günlere geri dönmek mümkün olsaydı, hatalarımın da çoğunu tekrarlardım gerçi. Ama bazıları var ki, bugün böyle bir insan olmama sebep oldu, onları yapmazdım. En çok kendimi düşünüp, çıktığım yolu tamamlardım mesela. Keşke demeyi de hiç sevmem ama keşke dönebilsem be.
20 şubat 2015. ilk sevgilimle aralıksız 9 saat gezdiğim gün. 2 sene sonra öleceğini bilseydim eğer daha çok vakit geçirdim, yanında daha rahat davranırdım.
17.04.17 görünüşü bile tatlı olan bu tarihe gidip herşeyi yeniden yaşamak isterdim. bu defa üzüntüleri atarak. çünkü hayatımın en güzel günleri bu tarihle başladı ve şuan en kötü günlerine geri dönüşümü seyrediyorum. o günden başlayıp bu güne kadar gelip tekrar gitme döngüsünü yaşamak istiyorum. sıkılır mısın demeyin. sıkılmam. o günleri hafızama kazımam gerek.
Düşünsem çok an vardır ama ben bugünümün tadını çıkarmaya bakıyorum o yüzden ne kadar eziksiniz aq hayattan zevk almaya ve geçmişi geçmişte bırakmaya çalışın.
22 temmuza geri dönmeyi ne kadar isterdim. El ele buz gibi ege denizine atlayıp akşam balık yediğimiz güne. Bir hafta sonrasında seni çok uzaklara uğurlamıştım.
