şu anda açıklayamadığım ama hayatımın belli zamanlarında olan his bu his insanı yalnız hissettirir ve başka birinin aynı hissi yaşadığını öğrendiğin an ona yakınlaşma sebebi.
çocukluk tabiki. misket yuvarlamak
kovalamaç, saklambaç, körebe oynamak
komşu kızıyla evcilik oynamak.
maç yapıp rakiplerin attığı gole taş üstü, boyu aştı diye çamura yatmak.
anne ezan okundu hadi eve dediği zaman anne yaaaaa deyip biraz daha dışarda vakit harcamaya çalışmak.
mavi önlüğün anne tarafından giydirilmesi ve beyaz yakalığı özenle takması.
her koşulda babanın koruyacağını düşünüp her şeyin yapılabilmesi
annenin her şeye rağmen hiç küsmemesi.
en büyük derdin beş dakika sürmesi.
en çok üzülünen şeyin oyuncağın kırılması olması.
günahsız olmak, günahsız yaşamak. yani tertemiz bir sayfa olmak.
