Hep övündüğümüz kusursuz misafir ağırlama özelliğimizi biraz abarttığımızdan olsa gerek, evlerde planlanan bir araya gelmeler dost meclisinden ziyade, ufak çaplı merasimlere dönüştü. Gereksiz külfetlere girişmek ise samimiyetin azalmasına ve eş dost arasındaki ziyaretlerin azamasına sebep oldu.
Misafir ağırlamayı kim sever diye sorsak kimse hayır demez herhalde. Hatta evimizin kapısını açık tutmayı toplumca çok sevdiğimizi söyleriz hep. Ancak icat edilen yeni âdetlerden midir, yoksa misafire gösterilen ihtimamın dozunu kaçırmaktan mı bilinmez, misafir ağırlamak epey külfetli bir ritüele dönüştü. Dostlarla bir araya gelip muhabbetin belini kıralım dendiğine ikramlar, temizlik, salonun düzeni, vitrinden çıkarılacak yemek takımı, leke tutmayan masa örtüleri bir anda aklımıza hücum eder. Bütün bunları planlarken çoktan yorulmuşuzdur. Yarına kadar hayatta yetişmez, daha sonra davet edelim en iyisi? mırıldanmalarıyla ileri bir tarihe erteleriz dost muhabbetini.
o külfetin içeriğinin farklı olduğunu düşünüyorum. çocukluğumu hatırlıyorum, komşuluk diye bir şey vardı. apartmanda farklı bir yemek yapılsın, ikram edilirdi ya da yemeğe davet edilirdi. bu hafta seni çağırdıysa komşun, sen de onu çağırmazsan ayıp olur diye düşünürdün. insanlar birbirine sadece zor durumda kalınca değil, sohbet etmek, bir şeyleri paylaşmak için de ihtiyaç duyardı. şimdi bakıyorum, artık anne ve babalar dahi bir bilgisayar kurdu olmuş. çocuklar artık sokakta oynamıyor diye dert yanan yetişkinler, kendilerini evlerine kapatmış. işte burada külfet olan aslında yemek yapmak, börek çörek yapmak değil her günkü monotonluğunu bozmak. kaldı ki çok samimi söylüyorum, yemek yapmak, börek çörek yapmak zor iş değil. misafire bir çay yapmak zor iş değil. artık her şeyin de makinası var. insanları görmek, onlarla olmaktan kaçınıyoruz. niye bilmiyorum. misafirperverlik bizim kültürümüzün en önemli parçası. bunu boş yere yitirdiğimizi düşünüyorum. yahu bir düğüne gitmekten kaçınıyorsun oysa incilerin dökülmüyor, orada gören sen istemediğin müddetçe seni alacak değil. evine gelmiş misafirle sohbet etmen gençliğinden bir şey çalmıyor. bunun kariyer edinmeyle de bir tarzın olmasıyla da alakası yok. ister mühendis ol ister avukat. bir evi çekip çeviriyorsan, bir eşsen ya da anneysen ya da evlatsan bu bir engel değil. sen iş yerinde mühendissin, evindeki konumun farklı. o kapıdan girince sorumlulukların değişiyor. yozlaşmamak lazım. bu çağın gerekliliği değil, çağın getirdiklerine hapsolmak.
günümüz toplumunda insanlar dostluktan çok !gördün mü nermin hanımların tv sini', 'ayten hanımlar ayvalıktan yazlık almışlar , yahu nerden buluyorlar bu kadar parayı ' gibi muhabbetlere daldıklarından yadsınamaz gerçektir misafirsiz kalmak.
