Sebebi nedir bilmiyorum ama gittikce büyüyor , benide anaforunun merkezine çekerek güçleniyor. Hayallerimden besleniyor, bu zamana kadar biriktirdiğim deneyimlerimden ve kimseye söz etmediğim yeteneklerimden. Hani insan kendini özel hisseder ve çocukluğumdan yetişkinliğine gizliden gizliye buna inanır işte bunu da alıyor içimdeki boşluk. Bazen kalk doğrul ve dim dik ayakta dur diyorum kendime ama neredee, boşluk dahada sürüklüyor beni batağa ve kendi irademe olan inancımı da yavaş yavaş söndürüyor.
