son iki yıldır çok sık başıma gelen şey. hatta nerdeyse her gün. artık alıştım diyebilirim.
doktora gittim, yarı uyurgezer dedi, ilaç verdi. kullanmadım ilaçları. çünkü yan etkileri bok gibi. her gece kapıya işaret koyuyorum, gece odadan dışarı çıkacak mıyım diye. 6 ay önce başıma gelmişti bi, onun dışında hiç uyurken odadan dışarı çıkmadım. ama odanın içi benim. *
rüyaları çok ayrıntılı görüyorum sözlük. ve bu ayrıntılar da başımı ağrıtıyor. her şeyi kurguluyorum. her şeyi ama. mesela arkadaşım rüyamda bana bir şey anlatırken konuşmasının içinde iki basamaklı iki sayının çarpımını söylüyor. ben bu sayıları da cevabı da kurguluyorum. ama sonuç doğru çıkacak kadar kurguluyorum. sabah uyandığımda sayıları hatırlıyordum mesela o gün. hesapladım, doğruydu amk. lan ben rüyamda bunu nasıl hesapladım?
rüyamda telefonla oynuyorum mesela. rüya yani, bi arkadaş mesaj atmış da cevap veriyorum işte. sonra şarjım bitiyor. arkadaşa, telefonu şarja takacağım diyorum. tamam diyor. şarj aletini arıyor gözlerim. komidinin üzerinde olduğunu görüyorum. ayağa kalkıp onu almaya gidiyorum.
ve işte o anda bi uyanıyorum, ayaktayım, elim komidinin üzerinde geziniyor, komidinin üzerindeki her şey yere düşmüş. alnım, tişörtüm hep ter içinde.
bıktım artık.
bunun tersi de oluyor sözlük. bi arkadaşım arıyor ben uyurken. rüya zannedip açmıyorum. hatta diyorum ki, "ya yine çok ayrıntılı ses duyuyorum. sanki gerçek gibi" deyip, telefonu sessize alıyorum. ama o da ne? arkadaş beni cidden aramış gece ya da sabah. :(
bu sabah yine başıma geldi.
alarm kurmuştum. kız arkadaşımla aynı saatte kalkacaktık sabah. ama ben alarmı, rüya zannedip kapatıyordum. tekrarlı alarm bir de. beşer dakikada bir çalıyor, her seferinde kapatıyorum. nihayet kız arkadaşım beni aradı. telefona baktım-rüyamda- onun ismi.
dedim bu sefer açmalıyım galiba.
onun sesini duyunca rüya olmadığını anladım. çok mahcup oldum. uyanamamıştım.
çok şikayetçiyim bu durumdan. doktor bir şey diyemedi. sinir stresten dedi, bi tane boktan bi ilaç yazıp şutladı. ama gecenin bi yarısı elimde telefon var zannedip telefonla oynamaktan ve sonra gözlerimi açtığımda başparmağımla diğer parmak içlerimi oyduğumu görmekten bıktım. telefon var zannedip neler yapıyormuşum.
bazen güreşiyorum zannediyorum ya. bi uyanıyorum, kolumu dirseğimi hep duvara vurmaktan yara olmuş.
mutlu ruyalardan sonra bir süre daha o mutlu halin devam etmesine sebep olan durum. ama gerçek hayatın ruyadaki gibi olmadığının anlaşılması üzerine "ya ne kadar gerçekçiydi inanmıştım bende gerçekten süpermen olduğuma" vb gibi yorumlar sıkça yapılır.
dün gece başıma gelen olay.
rüyamda "fare" görüyorum! daha doğrusu fareyi ben görmüyorum. dışardan kaç saniye sürdü bilmem ama rüyamda sabaha kadar beni deli eden olay şöyle gelişti: güya lisedeyim*, bizim eve fare girmiş, hem de benim odamda görmüş annemler. bir kıllanıyorum. bu duruma kıllanırken ve fare ile karşılaşsam ne yaparım diye düşünürken aslında uyuyor olduğumu farkediyorum ve diyorum ki; "salak uyuyorsun sen, rüyanda görüyorsun bunları." neyse uyanıp anneme soruyorum, annem evet gördük demez mi, kahretsin rüya değilmiş! neyse fare olayının kesinleştiğini annemden öğrendiğim sırada birileri o arada bize kahvaltıya geliyor. hatunun bir oğlu var fakat "taş" tabiri bu arkadaş için icat edilmiş. saçlar; omuzlarda, hafif dalgalı ve güneşten ara ara açılmış, kumral bir arkadaş. çocuk güya radioslave'in vokaliymiş. evet yanlış duymadınız radioslave! o an olayı çakıyorum allahtan, rüyamda uyanıyorum demek(bunu uyandığımda hala liseli çıtır görünümünde olmamdan anlamalıydım) ve annem de bir yalancı! rüyamın içinde uyanmakla kalmayıp audioslave ve radiohead'i birleştirip böyle de bir grup oluşturuyorum bir de, çocuk da vokal! neyse birden yan odada buluyorum kendimi yine aynı çocuk ama bu sefer saçlar bir numara. olamaz!! bir de demez mi "sonunda annemden izin alabildim de kestirdim, oh be kurtuldum o saçlardan."
o an çocuğun bir numara terrierden farkı yok tabi gözümde..derken hayatımın erkeğini bulup anında kaybetmenin hayal kırıklığıyla gerçekten uyanıyorum..işe gitme zamanı, gayet kartlamışım, allahtan sevgilim var. fare mare de yok!
gerçek hayatta sık sık:"allah'ım bu keşke rüya olsaydı,o kadar kötü ki her şey"
rüyadan sonra sık sık:"allah'ım keşke gerçek olsaydı ya,çok güzel rüyaydı"
diyen kişilerin yaşanılan hayatla,yaşanılması istenen hayatı karıştırmasıdır.
rüya güzel ise "lan uyanmasaydım be" * hissiyatı veren olay, kötü ise "iyi ki uyanmışım" diyor bünye ister istemez.
rüya ile gerçek yaşamın farkı zaten birinde geç uyanılmasıdır.
+lan dejavu lann
-buyur?
+laaaa daha önce de yaşadım ben bunu
-neyi?
+bu anı oğlum,yine aynı şekilde ben elimde defterlerle koridorda yürüyordum sen de elinde sıcak bir kahve ile bana doğru geliyordun sonra elindeki kahve birden pantolonuma..
-ee
+ne ee si lan yandım oğlum,yandım.hay ben böyle dejavuyu,ulan insan geçen gece nilüferle olanları dejavu yapar puh bendeki şansa
