lady georgie olarak da bilinen, çocukluğumda müdavimi, hastası, müptelası olduğum, fakat bazı sahneler ve olayların gelişmesi sonucu çocuklar için pek de ideal olmadığına karar verdiğim, pembe dizi tadında bir anime.
şimdi dizimizin asıl kızı bir georgie var. işte bu georgie denen insan yavrusu oldukça güzeldir. sarışın, kıvır kıvır saçlı, kocaman mavi gözlü bir anime karakteri. bir de koalası var, şirin mi şirin. (bu arada çizimlerin de şeker kız candy'ye nazaran başarılı olduğu gerçektir)
bu animenin daha farklı bir özelliğiyse, hikayenin georgie'nin tee bebekliğinden başlayıp, yavaş yavaş serpilme çağına kadar gelmesidir. hatta bazı bazı georgie'nin saçları bir uzar, bir kısalır.
çocukluğunda pek şirin, pek tombiş, şeker bir şeydir bu georgie. güler, oynar. sonraları, georgie ve iki üvey abisi arthur ve abel büyüyüp, ergenliğe adımlarını atıp, iyice serpildikçe olaylar manyaklaşır (bu arada georgie kızımız avustralya'da büyüdüğü ailesinin öz kızı değildir) bu ailede bu gerçeği sadece georgie bilmemektedir. abilerini öz abileri, annesini de öz annesi zanneder büyüyene kadar. öğrenince de büyük bir travma yaşar vs.
oğulları arthur ve abel'in georgie'ye vurgun olduğunu adı gibi bilen anne ise, georgie'ye karşı büyüdükçe nefret duymaya başlar. küçükken her şey güzeldir, ayırt edilmez. fakat ne zaman ki bu iki delikanlı kıza karşı bir şeyler hissetmeye başlar, anne de o saatten sonra cadı karıya dönüşür. zavallı gerogie'nin bütün bunlardan hiç haberi yoktur. bu arada bir de asilzade sarışın bir çocuk girer kızcağızın hayatına; lowell. o da gerogie'ye kesik olan üçüncü kişidir dizide (pembe dizi dedim di mi). georgie de ona hastadır zaten. nitekim bu çocuğun ciddi bir rahatsızlığı vardır, sürekli öksürür, mendiline kan çıkar falan. aynen türk filmi yav. tabii, her zaman olduğu gibi olayın bu tarafında da kötü kalpli, "anticorci" bir kız çıkar meydana. lowell'e aşık bir başka kız. (isabell miydi neydi tam hatırlayamıyorum) neyse bu şımarık şırfıntı georgie'yi küçümser, rezil eder, kıskançlığından ölür falan.
neyse efendim, gel zaman git zaman, georgie de artık evlatlık olduğunu, abileri zannettiği iki delikanlının kendisine karşı olan abartılı ilgisini anlamaya başlar o salak haliyle. bunu da acı bir şekilde üvey anası olacak cadı karı haykırır yüzüne.
bu olaydan sonra kız gemiyle ingiltere'ye kaçar. nasıl olduysa, erkek kılığına girip, bir gemide kaçak yolculuk yapar. o gemide gene bir talibi çıkar; 13-14 yaşlarında bir kızdır bu da. evet, evet. ensestten sonra bir de lezbiyen ilişki eksikti bu dizide, o da olmuştur sonunda.
demedim mi, çocuklar için değil diye?
neyse, tabii sonradan corcinin aslında corci olduğu anlaşılır. o da gene cinsellik içerikli bir sahneyle olur; kızın gömleği yırtılır, memeleri meydana çıkar. gemi ahalisi şok geçirir vs. (zaten bu anime de en fazla görülen sahne corcinin memeleri ve öpüşmeleridir)
he bir de bu corci önüne gelen herkesle öpüşür, koklaşır. arthur, abel ve lowell. hepsiyle böyle romantik/erotik bir öpüşme/yiyişme sahnesi mutlaka vardır bu kızın. şöyle çocuk başınızla ailenizle oturup izleyemezsiniz. şahsen ben hep saklı saklı izlerdim.* (suçluluk duygusuna bakar mısın, porno izliyoz sanki)
bir de bu georgie güzel ve baştan çıkarıcı olduğu kadar salaktır da. maldır biraz. pollyanna gibidir. bazen dövesiniz gelir.
o değil de; sonu nasıl bitti, corci kime kaldı? lowell öldü mü? arthur'la mı evlendi, abel'la mı? yoksa kız evde mi kaldı en sonunda vallahi hatırlamıyorum.
sabah sabah aklımı kurcalayan konuya bakar mısınız bir de!
georgie çocukluğumda severek biraz da anlamlandıramayarak izlediğim bir çizgi filmdi. içimde kalmış, yıllar sonra tekrar bulup izledim. bir baktım ki sonunda georgie ve lowell ayrılıyor georgie de asi abisi abel ve arthur'la avusturalya da kardeş kardeş yaşayıp gidiyor. bu son beni tatmin etmeyince animeyi arama yoluna gittim. bu arada yukarıda bahsi geçen abel kişisinin bendenizin çocukluk aşkı olduğunu belirteyim. neyse, anime çizgi filmden kısa olmasıyla birlikte daha tatmin ediciydi. animenin sonuda georgie abel'a aşık olduğunu anlıyor, beraber oluyorlar ancak sonrasında abel vuruluyor ve ölüyordu. georgie ise abel'dan olan çocuğuyla avusturalya'ya dönüyor, burada öldüğünü sandığı küçük kardeşi arthur'u buluyor ve çocuğu birlikte büyütüyorlar. hikayenin beni mutlu eden yanı ise şuydu: abel benim aşkımdı, ölmüş olsa bile georgie'ye (en azından uzun bir süre) yar olmamıştır ve georgie de hep üzüldüğüm yaşlı gözlü ve iyi kalpli arthur'a kalmıştır.
üvey babasının öldüğü sahne hala gözümün önünden gitmez. aklıma geldikçe ağlarım ki o sahneyi ilk gördüğümde bütün gün ağlamıştım. yanlış hatırlamıyorsam üvey babası ormancıydı ve evin yakınlarından geçen nehirden tomrukları yürütürdü. sonra birgün corcia 4 yada 5 yaşlarında bir ufaklıkken abileriyle o nehrin yanına piknik yapmaya giderler. bir ara corcianın dengesi şaşar ve nehre düşer. panik olan abiler nehre atlayıp kurtarmak yerine babalarını çağırmaya koşarlarki şansa bak babada oralardadır. durumu farkeder ve hemen nehre atlar corcia yı kurtarıp nehrin kenarına getirir derken unuttuğu birşey vardır. o gün o nehirden tomruklar geçecektir. üvey baba tam nehirden çıkacağı zaman farketmediği bir tomruk gelir ve bodoslamadan babaya girer. sonrası baba dengeyi kaybeder boğulur mefta olur.
