greve meydanına doğru yol alan bir arabanın içinde bir mahkum idi danton. şimdilerde birilerinin diline pelesenk olan o saçmalığı hülyalandırıyordu. o saçmalık "devrim çocuklarını yer!" saçmalığıydı. devrim çocuklarını yemiyordu, çocuklar yaptıkları devrimi unutuyordu ve o devrimin aksine işler yapmaya başlıyorlardı. danton böyle bir adamdı. tam herkesin sustuğu anda birden bire kürsüye çıkıp "devrim mahkemeleri kurulsun" diyordu. devrim mahkemeleri'nin kurulmasını öylesine hararetli ve bir o kadar ajite bir üslupla sunuyordu ki o sıra orada bulunanlar hemen gaza gelip bu fikri onaylıyorlardı. tarih 10 mart 1793 idi. danton'un söylemi onaylanıverince olan oluyordu ve danton devrim mahkemelerinin idam yetkisiyle donatılmasını istiyordu. devrim mahkemeleri idam yetkisiyle donatılıyordu. oysa arkadaşı robespierre idam cezalarına ezelden beri karşı çıkıyordu ve tuhaf olan, danton öylesine etkileyici konuşmuştu ki artık robespierre de idam cezasından yanaydı.
greve meydanı'na doğru bir araba yol alıyordu. o arabanın içinde mahkumlar vardı ve o mahkumlardan birisi de danton'du. araba meydana ulaştığında bir ses yankılanmaya başladı; "robespierre arkamdan geliyorsun!" bağıran danton'du, o arabanın içinden giyotine giderken arkadaşının sonunu muştuluyordu. danton giyotinde can veriyordu. 5 nisan 1794 gününe vuruyordu zaman.
3 ay sonra, 9 temmuz 1794 günü birisi daha ölüme gidiyordu. robespierre ölmüştü. robespierre'nin verdiği emir o öldükten sonra da işleme konuluyordu ve andre chenier, idam cezalarına karşı çıktığı ve bu minvalde kralın idamına karşı durduğu için fransız devrimi'nin şairlerinden, o devrimi gerçekleştirenlerden biri olarak giyotine yollanıyordu. emri veren robespierre ölmüştü bile ancak andre chenier'i yargılayan mahkeme hala o yetkilerle donatılmış vaziyetteydi. andre chenier, giyotinin başına gelir ve "af" dilemesini isterler çünkü böylece idam cezasından kurtulacaktı ancak o giyotinin başına geçer ve elleriyle kafasını tutarak "bunun içinde daha çok şey vardı" der. giyotinde kopar başı. 25 temmuz 1794 günü yani robespierre öldükten 16 gün sonra idam edildi chenier.
bu açıdan bakınca "devrim çocuklarını yedi" diyenler için gün ışığı doğmuş olabilir ancak çocuklarını yiyen devrim değildi, çocuklarını yiyen o devrimi yapanların bireysel hırs ve çıkarları idi. devrim çocuklarını yemedi, çocuklar kendilerini yedi. tabi bu durum hırstan arınmış vicdanıyla ölüme giden andre chenier için geçerli değildi. o belki de devrimin ta kendisiydi.
"duman göğe övünür
kül, toprağa
biz ateşin kardeşleriyiz"
ateşin kardeşleri hırsları ile toprağa gitmişti ancak olan andre chenier'e olmuştu. danton ve robespierre'nin hırsı kendilerini ölüme yolladığı gibi andre chenier'i yani ölüme ve öldürmeye karşı çıkan o şairi ölüme yollamıştı. devrimin çocukları hırsları uğruna devrime ihanet etmişlerdi.
(d. 26 Ekim 1759 - ö. 5 Nisan 1794), Fransız devriminin en önemli kişiliklerinden biri olan avukat ve politikacı.
Danton, Jakobenler klübünde yer almış, kralın idamına evet oyu kullanmıştır. Danton, Robespierre ile jakobenler üyesi iken, "bu kadar terör fazla" diyerek Desmoulins ile birlikte insaflılar grubunu kurmuştur. Aralarında birçok bozguncunun da bulunduğu bu grup, Robespierre tarafından ezilmiştir. Yargılamada hatiplik yeteneğini kullanarak savcıları halk karşısında iyice köşeye sıkıştırmış, ardından mahkeme heyeti davayı halka kapalı biçimde birkaç gün daha sürdürdükten sonra onu idama mahkûm etmiştir. Mahkeme yargılama sırasında bir Hint kumpanyası davasındaki yolsuzlukla insaflıların davasını birleştirmiştir.
