iş de. çalışıyorsun sabahtan akşama sorgusuz sualsiz. sonra ay başı gelince palamut gibi patronun suratına bakıyorsun. parayı alsan bir dert almasan bambaşka bir dert. alsan eve gidene kadar eriyor almasan gece sarılıp yatacak bir şey yok. boşuna çabalayıp duruyoruz işte böyle böyle.
Telefon başında .wp ta , genelde sadece ona bakıyorum , çevrimiçi oluşlarına, belki diyorum beni düşünüyordur o da bana bakmak için girmiştir. Ama sevgilisiyle konuşuyordur büyük ihtimalle, çok aklına geldiğimi sanmıyorum.gece yarıları uzun uzun başka bir ihtimal yok. Geçmişten biliyorum.
Bazen düşünüyorum bu düşüncelerimi buraya yazmalı mıyım acaba diye. Ama neden yazmayayım ki? Ben buyum, böyleydim hep, üzülürsem ağlayan, mutluysam gülen, meraklıysam bakan vs. Beni ben yapan şeyler bunlar, bunları yapmazsam ben olamam ki, zaten böyle olmaktan dolayı bir şikayetim de yok. Hatta iyi ki de böyleyim, insanlığımı kaybetmiyorum en azından, çıkar peşinde koşmuyorum, kandırmıyorum, kimseyi kırmamaya özen gösteriyorum. Evet şu an üzülüyorum, çok özlüyorum, içim kalbim paramparça, bazen lanet de ediyorum, ama biliyorum ki ben öyle izler bıraktım ki canın ilk yandığında düşünmeden arayabileceğin belki de tek kişiyim. Keşke ben de aynı şeyleri düşünebilseydim , keşke bu kadar canımı yakmadan çıkıp gidebilseydin benden. Nereye mi harcıyorum gençliğimi ; içime işleyen gözlerine.
