türkiye'de 18-29 yaş arası gençler üzerinde yapılan araştırmanın sonucu.
"18-29 yaş grubu arasında yapılan bir araştırmaya göre, gençlerin yüzde 76'sı daha iyi bir gelecek için yurt dışında yaşamak istiyor. Her iki gençten biri mutlu olmadığını ifade ederken, yüzde 77'si torpilin yetenekten daha etkili olduğuna inanıyor."
bir durum. haklılık payları olabilir. ama şöyle de bir şey var. yurda dönüşte uçakta havada bakarken kulakta " bir başkadır benim memleketim" melodisini çaldığını düşledim. naim filmine selam çakarak. duygulanıyor insan be. ne kadar yaşanmaz desek bile memleket atmosferi başkadır.
Amk yetenek yok zeka yok yabancı dil yok Avrupa Almanya abd senin nereni alacak.
Bildiğimiz iki kelime yabancı dil yes no başka yok
Sanki Almanya kucağını açmış keşke Türkiye'deki nerede işsiz güçsüz tinerci balici varsa gelsin bana ayda 3000 avro maaş arti çocuk parası vereceğim diyor.
Bırakın bu işleri beyler
Gününüz dünyasında kimse kimseyi cekecek halde değil
Millet enayi keriz Türkiyemi 5 milyon ne olduğu belirsiz kişiyi ülkesine soksun.
mutluluk oranı hariç katıldığım konu.
zira dünya'da en çok mutluluk oranına sahip ülke %65 bile değil. avrupa ülkeleri ve abd ise genelde %50-55 arası değişiyor.
geriye kalan yuzde 24'luk kesim genc yaslılar sanırım. hayattan, hayallerinden vaz gecmis, umudunu kaybetmis insanlar.
turkiye gercek anlamda sanıldıgı kadar genc bir nufusa sahip degil aslında.
insan hayal bile kuramıyor, zihni şimdi yerine surekli olarak ya gecmisin hüznü ya da gelecek kaygısıyla doluysa yaslanmaya baslamıs demektir. turkiye'de bu kategoriye giren bir cok genc yaslı var.
Sevilebilecek, yaşanabilecek bir türkiye bırakmadıkları için o 76'lık kısma ben de dahilim. işsiz kalmak için üniversite okuyan, bankadan binlerce lira kredi çekerek ancak 2.el araba alınan, 250-300 binden aşağısına adam gibi bir ev alınamayan bir ülkede kim neden yaşamak istesin.
istemekle olmaz bu işler. Her işin bir yolu yordamı var. Ayrıca en önemlisi zahmet olmadan rahmet olmaz. Gitmek istiyorsunuz ama ne yapılır da gidilir nasıl gidilir nerede kalınır ne iş yapılır iş bulunur mu tutunabilinir mi olur mu olmaz mı, tüm bunları hesap kitap etmeden sadece istiyoruz diyorsunuz. Öyle Olmaz. elimde işe yarayacak bir mesleğim var mı çantamda geçerli kapı gibi diplomam var mı gurbetin altından girip üstünden çıkacak cesaretim var mı yoksa kim vurduya gidip (ırkçılık dizboyu şuanda yabancıyı hiç istemiyorlar) harcanır mıyım yada en azından meramımı (derdimi) anlatacak seviyede ingilizcem var mı diyen yok. Parasız kalırsam sokakta yatabilir miyim aç kalırsam dayanabilir miyim orada yaban ellerde başıma bir iş gelirse sıyrılabilir miyim başımın çaresine bakabilir miyim her türlü yırtabilir miyim diye düşünen yok. Hayalinde her detayını düşünüp aklınla olurunu almadığın bir maceraya kendini sürükleme. Hesapta Avrupaya kapağı atmak için kağıt üzerinde evlenmek kolay. Yada köprüyü geçene dek kayınpeder kahrı çekmeği göze almak. Kapı gibi Adam hüngür hüngür ağlıyordu gözümün önünde hemde almanya gibi bir ülkede essen gibi bir eyalette yaşadığı halde. Vasıfsızmış. Bir umut demiş, teklifi kabul etmiş, içgüveysi gitmiş. Sonra Eşiyle ve onun ailesiyle sorunlar baş göstermiş. Gideli 5 sene (o zaman) olmuş. Fabrikada işe başlamış. Gece gündüz eşşek gibi çalışmış. Aldığı maaş biriktirmeyi bırak kirasına aylık masrafına kişisel harcamalarına zor yetiyormuş. iki çocuk olmuş. Ayrılıp Sap gibi dımdızlak ortada kalmamak, iş istihdam olmayan tr deki memleketine geri dönünce alay konusu olmamak için katlanıyor sabrediyormuş. Çaresiz hayatına devam ediyormuş. Anlattı. Anlatırken de çocuk gibi ağladı karşımızda. içimiz parçalandı dinlerken. Kalakaldık.
Yoksa git bulgara (araştırdım sordum öğrendim sürekli işçi lazım) yap anlaşmayı çalış 5 sene al oturma iznini pasaportunu vizeni vatandaşlığını bak ondan sonra neresini istiyorsan sür keyfini avrupanın. Ama plan tutmaz evdeki hesap çarşıya uymazsa, hazır mısın başına gelebileceklere? Sen ondan haber ver. Yoksa gitmek çok kolay. Gavur adama acır mı? Altın tepside fırsatları önüne serer mi? Senin posanı sıkıp suyunu çıkartmadan eline verir mi doları euroyu sanıyorsun??
doğrusu yüzde 90 olan araştırma, çünkü yüzde 14 ü de eğer türkiye ile 'aynı şartlar varsa' gitmek istemem demiş.
hani burada devamlı 'şurdan siktir git' diyen (buraya tam yazacak kelime bulamadım, ama anladınız siz) .......ler, bunu söyleyen gençler bu ülkenin geleceği.
aynı anketteki diğer acı sonuç ise, gençlerin yüzde 86 sı şu anda borçlu. borcu var, hayata atılmadan daha borçlu, bu kişi nasıl bir gelecek hayal edebilir türkiyede.
gençlerin böyle düşünmesinde emeği geçen herkesin allah bin belasını versin.
Geri kalan yuzde 24 luk kisi zengin, her istedigini elde edebilen, hayatindan memnun, hiç derdi olmayan birileridir. Ülke mutlu olmak icin sebep vermiyor. Sorun ustune sorun cikartiyor. Şasirdigim durum; yuzde 24 kisinin hâlâ turkiye gibi harika durumda olan(!) bir ulkede yaşak istemesi...
A faktörünü dışarıda tutarsak giderim de öyle yol yordam olmadan nereye gidicen pardon? Kendim için bir mesleki tecrübe lazım, iki dil lazım, üç denklik lazım, dört sen oraya ilk gittiğinde sokakta kalma diye ek para lazım. Euro olmuş 8 lira o parada zaten felaket zor birikecek. beş oraya giderken 40.000 euro ile gitmiyeceğin için, allahın günü otelde de kalmayacağın için sana yol yordam gösterecek bir tanıdık lazım ki evinde kalabilesin. Altı kültür şoku yaşanacak. Orada türkçe konuşan yok hava kapalı, zaten para da belirli bir zamana kadar olmayacak. insanlar soğuk. Sonuç Gelsin depresyonlar. Yedi Burada yılın 10 ayı güneşli ve sıcak geçen bir akdeniz memleketinden, götünün buz tutacağı bir yere gidilecek. iklime alışmak dert. Varda var. Ülkenin her yerinin suriyelilerin basması, her şeye aydan aya zam gelmesi. 10 yıllık araçlara 70.000 90.000 istenmesi, ev fiyatlarının uçuk olması, ev kuracam diye uğraşmaya başlasan, eğer akıllı bir hatunla evlenmezsen, en az 15 yıllık ev, eşya kredisi borcu ödemek zorunda olacak olman, gelecek kaygısı, geleceğin güven vermemesi, ülkeye güvenmeme, kaygı ve benim için geçerli a föktörü. Gerçi çözümü farklı bunun konuyla ilgisi yok. Hangisi daha kötü bilemiyorum.
yaşanılabilir bir türkiye kalmayınca mecburen böyle oluyor. itiraf ediyorum; 76'lık yüzdeye dahilim.
Sürekli yurt dışında yaşamak bana göre bir şey değil, ben alışkanlıklarıma bağlı bir insanım, alışkanlıklarımdan kolay kolay ayrılamam ama çifte yaşam arz ederdim.
