olay: yolcularının büyük çoğunlugu genclerden olusan belediye otobüsünde oturmakta olan ayarcı dede, diğer duraklardan binen yaşlılara büyük bir mütevazilik örnegi gösterek yer vermiştir. Sorun aslında dedede değil, koltuktan koca götlerini kaldırmaya üşenen bay ve bayanlardadır.
beddua: siz gencler 50 yasınıza geldiğinizde "insallah belediye otobüslerinde bana bir genc yer verse" diye dua edesiniz..allah 'da belanızı vere...
otobüste, fatura, bankamatik kuyruklarında çeşit çeşit dedelerimiz vardır, hepsine yaşlarından ötürü saygıda kusur edilmemesi yönündeki görüşlere katılmakla beraber, hayatı yukarıda saydığım atraksyonlarda geçmiş bi insan olarak, inanılmaz derecede inatçı ve davranışları çirkefliğe varan dedelerlede sıkça karşılaştığımı ve standart saygı seromonilerinin bu huysuz dedelere kolayca uygulanabilir olmadığını belirtmek isterim. öyle dedelerimiz vardır ki sanki sizden yerinizi değilde, canınızı talep eder. lise yıllarında yaşadığım bir olay şöle vuku buldu: huysuz bir dedemiz hışımla otobüse bindi ve oturduğum koltuğa doğru yöneldi. bunu gören zavallı "resimdeki gözyaşları" hiç tereddüt etmeden dedeye yerini vermek üzereyken şu ürkütücü cümleyle karşı karşıya kaldı: "ne bakıyon, vericen tabi". halbuki bakmamıştım bile. buyur burdan yak. şimdi bu dedeye ne yaparsın. yapıcak bişey yok tabi yaşlılığına verdik olması gerektiği gibi. bir keresinde de otobüsün körüğünde (bkz: körüklü ikarus) ayakta beklerken dedemiz benden ayakta dikildiğim yeri talep etmişti. (bkz: yuh be dede)şaşkınlık, suskunluk, yerin dedeye teslimi. dediğimiz gibi dedeler böyle şeyleri fazlaca yapabilmekte ama biz onları herşeye çok seviyoruz haksızda olsar bazen. zira onlarla paylaşabileceğimiz vaktimiz malesefki çok kısa. hepsine uzun ömürler..
dede aslında sıcacık bir kelime insanın yaşlı tonton birini gördüğü zaman dedeciğim diyesi geliyor.otobüslerin gediklisi olan dedelerimizde var.bu dedelerimiz ebelerimizi erken yaşta hırpaladığı için ve kendilerinin hala arasırada olsa hissettiren küçük dedecikleri olduğu için,dedelerimiz füzeleri havalandığı zaman kendilerine rampa olarak seçtikleri bir otobüsü gözüne kestirip füzeyi rampaya koymaya çalışır.
yaşlı amca bastonu yardımı ile zar zor otobüsün basamaklarından çıkar ve arkaya doğru ilerler. her yer doludur ve bir grup delikanlı da en arkayı kaplamıştır. gençler amcayı bu kadar yaşlı görünce alay etmeye başlarlar:
- heyy morukk o bastonun altına bi lastik tak da yere kapaklanmayasın, der birisi. ve amcanın cevabı geçikmez
- o lastiği yıllar önce baban taksaydı ben şimdi senin oturduğun yerde oturuyor olacaktım.***
