cevap veriyorum; mutlu olma çabası içinde oldukları için mutsuzlar.
tanıdığım 10 kişiden 9' unda var bu. mutluluğu sürekli bir şeylere endeksliyorlar; o kız benimle birlikte olursa mutlu olurum, maaşa zam gelirse mutlu olurum, sınıfı geçersem mutlu olurum.... böyle gider bu. ulan mutluluk gibi önemli bir kavram, herkesin yaşamının yegane amacı(sağlıkla beraber) başkasının eline, seçimine teslim edilir mi? insanlar tonlarca para döküyorlar edebiyatta da, sanatta da, inançta da kendilerine mutluluk vaat eden şeylere. ben önceden akıllı insanların mutlu olamayacaklarını, mutluluğun cehaletle mümkün olduğunu düşünüyordum ama şimdi görüyorum ki akıllı insanın mutlu olduğu zamanlar, cahil insanlara kıyasla çok daha fazla. çünkü o cahil insanlar nasıl mutlu olacaklarını bile kişisel gelişim kitaplarından öğrenmeye çalışıyorlar, siktir et demek için bile bir kitaba ihtiyaç duyuyorlar ve bestseller oluyor o kitap. mutluluk bu kadar peşinden koşulacak bir şey değil, zaten hayatta bir şeyin peşinden bu kadar koşarken mutlu olabilmeyi ummak bir paradokstur bana göre.
kişisel gelişim zırvalarında anlatılan her şeyi özet geçiyorum şimdi ama o kitapları okuyarak değil kendi düşündüklerim bu yönde olduğundan;
bir kez geliyorsunuz hayata, bir kez! kendi etik değerlerinizi yaratın önce, boş verin toplumu. elbetteki toplumla uyum içinde yaşayacağız, -yaşıyorum ben de- ama toplumun kurallarının toplumun olmadığı yerde bile size hükmetmesine izin vermeyin! dinlediğiniz müziği beğendiğiniz kızın seçmesine izin vermeyin! o kız bunu seviyor deyip öyle olmaya çalışmayın, yaptığınız her şeyi kendiniz için yapın, ama yapın yani; kendiniz için hep bir şeyler yapın. kendinizi geliştirin, okuyun, araştırın, öğrenin. hayata bir kere geliyorsunuz madem en iyi filmleri izleyin, en iyi müzisyenleri dinleyin, en iyi yazarları okuyun. zaten siz bunların peşinde koştukça zevk algınız, estetik algınız olgunlaşacak ve çıtanız yükselecektir. kendiniz için yaşayın, kendiniz için mutlu olmayı isteyin başkalarına göstermek için değil. gittiğin konsere kendin için git, biletini koyma twittera! başkası için yaşama ulan kendin için yaşa! kendi karakterini öyle bir hale getir ki birileriyleyken bile kendinle olabilmeyi özle bazen. işte bunu başardığından zaten birileri hep olmak isteyecektir yanında göreceksin, o mutluluğundan, o huzurundan, o gücünden pay almak isteyeceklerdir göreceksin! çünkü o kadar mutsuz ki insanlar, birbirlerine ne kadar mutlu olduklarını göstermek için kıçlarını yırtıyorlar.
hayat şartlarının gitgide zorlaşması hızlanması, 2 nesil önce üniversite öğrencisi bile mezun olmadan işi hazır gibiydi şimdi 2 üniversite bitiren iş bulamıyabiliyor, eskiden hafta sonları cumartesi pazar tatilken cumartesileri bile çoğunluk hoşafı çıkmış şekilde işten çıkabiliyor, fazal mesai ücreti dene şey unutulmuş. geçmişteki en temel haklar bu gün yok onda biri sömürücü patronlar tarafından lütuf giib veriliyor sadak ekonomisine teslim olmuşuz. AKP gibiler iktidarda daha nasıl mutlu olsunlar.
okul kazanmak dert, okulu kazandın bitirmek dert, bitirdin iş yok dert, erkeksen askerlik dert, iş buldun evlilik dert, evlendik geçim dert, çoluk çocuk dert, dert dert dert. önünde ki yıllar dert dolu olan genç neden mutlu olsun ki haklı olarak mutsuz.
Aile, Eğitim, Maddiyat, Ünlü olma isteği (Kafasına tuğla atasım var bunu isteyenin), Arkadaşlarla geçinememe, Sevgili olayları. Tabi kimse her şeye sahip değil. Ama elimizdekilerin değeri bilinmeli.
bir sürü sebep vardır burda yazmaya kalkamaz kimse. pesimist manyak bir nesil mi yetişiyor diye sorabilirsiniz ama insanların mutsuz olmaları bence iyiye işarettir.
yalnızca gençlerin mutsuzluğu değildir, tüm bir toplumdaki genel durumun onların üzerine de yansımasıdır. nedeni ise oldukça basit: insanların aptallığıdır.
itü den geldim bilmiyorum tanım şart mı ama eğitim şart tabi.
gençler değil herkes mutsuz. yalnız ve mutsuz bırakılıyoruz git gide. adetağı 21 aralık'da dünya kopsa da bitse bu çile triplerindeyiz. evet çoğumuzda sağlam vücut insanıyız. ama gel gör ki kafa sağlam değil. 27 yaşında sigaraya başlayan insan var dertlenip. neden. çünki belli değil. tabi en mantıklı düşünce twitter takipçi sayısının az olması olabilir. zira bir şeye üzülmüş olayım lan diyorum. huzursuzum ama bomboş değil tutarlı bir huzursuzluk olsun bu diyor insan. evet sayın sözlük 2 yıl aradan sonra bunları bil istedim. öpüyosun kendine iyi bakıyosun.
chuck palahniuk'un "fight club" adlı kitabında bahsettiği şu sözleri durum açıklar niteliktedir:
"biz televizyon izleyerek milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük ama olamayacağız. hepimiz heba oluyoruz. bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı köle olmuş. reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşindeyiz. nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz. bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık. bizim savaşımız ruhani savaş ve bunalımımız kendi hayatlarımız."
daha ergenlikten çıkmamış olup da etrafta hayatın sillesini yemiş gibi dolanan yeni nesildir. ayakkabı baktığım bir mağazada henüz böyle yeni yetme bir 15 liğin, soruma beni tatmin etmeyen bir cevap vermesi üzerine şüpheci bakışlarıma karşılık: "abla ben yıllardır bu işteyim biliyorum" demesi ne kadar ironikse, gençlerdeki mutsuzluk da aynı derecede ironiktir.
24 yaşına kadar okul okutup para kazanmama izin vermiyorsunuz.
üstüne üstlük işe girmek isteyince de tecrübe istiyorsunuz.
kızlarla gezip tozmak için paraya ihtiyaç duyduğumu biliyorsunuz
ve bütün bunların sonunda gençler neden mutsuz diyorsunuz.
buyrun bizim yerimize siz geçin de siz mutlu olun efendiler.
mutsuzluk bişey değil de o umutsuzluk yok mu işte o insanın içini kemiriyor.
tm mi seçsem, sözel mi dil mi sayısal mı?
şu bölümü mü okusam, yoksa ötekini mi?
o üniversiteyi mi seçsem bu üniversiteyi mi?
bu işi mi yapsam o işi mi?
orda mı yaşasam burda mı?
şunu mu sevsem bunu mu?
onu tişörtü mü alsam şu kotu mu alsam?
zorlana zorlana masa basina oturur ders calismaya baslarsin, binayi yikacak gibi duvarlara yere vuran apartman sakinlerinden birinin kac adet cocugu bilememekteyim ama hayatinin gurultusunu yapar. gidip bogazlayasim geliyor. sinav stresi ve bucurler. mutsuzum lan.
