"Genç gösteriyorsunuz" sözü, aklını gençliğe; daha doğrusu gençliğe özgü zindeliğe takmış bir çağda güçlü ve gönül çalıcı bir iltifattır. Ama aslında lafın kendisi acı gerçeği içinde saklamaktadır: Göstermek... Gösteri... Bu bir "gösteri"dir. Hatta çoğu kez kişinin kendisine yaptığı bir "gösteri!"
Bazıları yılların yorgunluğunun yüzlerinde bıraktığı izleri estetik operasyonla yok etmeye çalışıyor. Bazen çok güzel sonuçlar da alınıyor. Ama operasyon sonrası genç olunmuyor; genç görünülmüyor! Yeni bir ifade yerleşiyor bu kez yüze; insanın gençken asla yüzünde bulunmayan bir ifade! Yorgunluk yerine durgunluk; çökkünlük yerine şişkinlik...
Genç görünme sevdalısı yaşını başını almış kadınlara bakıyorum; ruhları öyle olgun, hatta öylesine "yaşlı" ki! Bir yandan da fiziksel yaşlanmaya tamamen teslim olmuş, zinde ve sağlıklı kalma fikrine bir türlü ısınamamış erkeklere bakıyorum. Hey Yarabbim! Ruhları sanki 15'inden gün almamış daha!...
Erkekler... Hep ergen, hep yeni yetme ruhlar.
Görsellik (seyir) kültürü silindir gibi üzerimizden geçmeyi sürdürüyor. O kültür ki, birbirimizi bir fotoğrafı arzular gibi arzulamamızı, hayatımızı video klip gibi yaşamamızı talep ediyor. Olmayacak şey ama nasıl da buna zorluyor bizi!
Kimim ben? Nereden geldim, nereye gidiyorum? Neden yok olacağım? Hayatta ne işim var?.. Bu soruları başınızı yastığa koyduğunuzda gözlerinizi uyku için yummadan önce bir sorun bakalım kendinize... Sorun da görün bakalım, hiçbir "yurttaşlık bilgisi"nin cevaplamaya yetmediğini... Hangi politik broşür, hangi "kimlik siyaseti" ve toplumsal aidiyet duygusu böyle bir soruyu mertçe ve cepheden göğüsleyebilir?
* Limon ağacına baka baka gerçeği anladım. Ben bir limon ağacım olsun istemiyorum. Ben limon ağacı olmak istiyorum.
* Şu sıralarda yine Marguerite Duras okumaya başladım. Dağınık, oradan buradan, hatta kitaplarının sonundan başlayıp başa doğru okuyorum. Yudum yudum okuyorum. Her zaman olduğu gibi çok hoşuma gidiyor. Bir yerde sürekli aynı bara gidip saatlerce kalan ingiliz denizci çifti şöyle anlatıyor Duras: "Karşılarına geçip bütün gece seyretseniz onları, sizi ne fark eder ne de tedirgin olurlardı. Öylesine yalnızlardı ki dünyada, yalnızlık nedir artık bilmez olmuşlardı."
* Bir âşığı anlatıyor: "Onunla buluşmayı düşünmüyor. Yalnız kalmak istiyor şimdi. Onu düşünmek, onu bilmek, sevmek için."
* Kendisinden çok adını sevdiğim renkler var: Başak sarısı, balköpüğü, mor, kahverengi. *
