yıllar yıllar önceydi... 2 katlı karşı binamıza dört kişilik bir aile taşındı. üç bayan, bir erkek. bayanlar kara çarşaflı adam ise iyi giyinişliydi. Muhafazakâr tiplerdi, kadınlar evden çıkarken kara çarşafını, adam ise tesbihini eksik etmezdi. neyse gel zaman git zaman karşıda bir kıpraşmalar yaşanmaya başladı. gecenin köründe adam sesleri, şen kahkahalar falan. bizim muhafazakar bildiğimiz bu aile, meğerse bizden farklılarmış. bizim mahalleye yakışmıyorlarmış, yani bildiğin adam pevezenk kadınlar da orospuymuş ulan. Öğrendiğimiz gece mahallenin henüz bıyıkları terlememiş çocukları toplandık amacımız o pis insanları evden uzaklaştırmak, mahallemizin refahını sağlamaktı. Kızkaçıranlar, torpiller vs. vs. her şey hazırlandı. Evin önü cümbüşe dönmüştü. ''sizi burada istemiyoruz!'' diye bağırışlar, cama taş atmalar... He bir de mektup tabii ''bu sokak hacı hocaların sokağı, burayı kirletemezsiniz! Gidin buradan!'' tabii ki bizim fikrimiz değildi. *
onlar mı? onlar, o gece hiçbir şekilde bizi ikaz etmediler, elleşmediler bile. ışıklar kapalı öylece beklediler. gecenin sabahı da evi terk ettiler gittiler. evin önünü cümbüşe döndüren bıyıkları terlememiş çocuklar ise şimdi çok pişmanlar...
