erzurum'da yaşanan bir aile dramında ortaya çıkan vurucu diyaloglardan birisi.
son yıllarda artan aile içi şiddet yerini öldürülen eşlere bıraktı, ardında kalan gözü yaşlı bebekler ve çocukları tınlamadan. bir an öfkeyle gözüm karardı, hatırlamıyorum nidaları arasında geçen birkaç saniye, azrailin işini elden almakla bırakmayıp sorumluluk ve kutsallıgın göstergesi evlilik kurumunu derinden sarsmaya başladı.
kavgada bile söylenmeyecek sözleri kişinin eşine söylemesi hele ki bunu "genelevdeki kadın" ile karşılaştırması utanılacak bir nokta. sosyolojik konulara girip aşağılama olarak görülen bu kısmı genelevdeki kadın üzerinden sürderecek değilim. saplandıkları bataklıkta yaşamaya çalışan en azından bir insan.
evini, çocugunu teslim ettiğin bir varlığa bu derece bir yaklaşımda bulunmak nasıl bir harekettir? her gece bizi çeken kadından bahsediyorum, ev işini yapan, çamaşırlarımzıı yıkayan, çocuga bakan kutsal varlıktan !
peh ! ne kadar cahiliz !
sokakta egomuzu tatmin etmek statüsünü belli etmek istercesine insanlara yukardan bakan aşiftelere memnuniyetle kullandıgımız bu söz öbeğini en degerli varlıgımız için kullanabilmek hazımsızlıgın en son noktasıdır.
şimdi dağılın amk
eşinize bacınıza iyi davranın sonra ben pişman oldum ayaklarına kapanayım götüm yedim demeyin.
