bazen kendime bile itiraf etmekten çekinsem de içten içe istediğim bir şeymiş bu. bu gün anladım. ancak şu anki koşullara bakınca pek mümkün görünmüyor. hesaplamalarıma göre 24 yasında üniversite bitse**, 2 yıl yüksek lisans, 1 yılda kpss, cart curt, 2 yılda para biriktirme, iş bulma falan desek en erken 29 yasında gibi görünüyor*. tabi evlenmeden hemen bu yasta da çocuk yapılabilir ama tabi ki hayalim öyle bir şey değil çocuğum olmasını bir dert olarak değil, mutluluk olarak görmek istiyorum ve çocuğumu maddi, manevi sıkıntılarla büyütmek istemiyorum. bide sevdiğim kadından olursa ohhhh...
heralde ilginç olurdu. büyük bir sorumluluk büyük bir vasıf baba olmak. bunun bezi var ağlaması var güldürmesi var yani bildiğin zor. işi tecrübeli birine bırakmak daha doğru bence. direk baban mesela.. beni bu yaşıma getirdin hala çekmedin ellerimi üzerinden al sana 0'ı. al, büyüt lan kerata deyip başını ovuşturup bi sigara yakıp yavaşça çaktırmadan uzaklaşırsın. bir taşla 2 kuş.
