sayfa sayısına göre oranlarsak dövüş kulübü denebilir. 210 sayfa olup bu kadar etkileyici olan başka kitap olmasa gerek ama güzellik sübjektiftir böyle bir kıyaslama yapılamaz. üstelik en iyi en güzel en güçlü gibi kıyaslamalara neden ihtiyaç duyulur ki bırakalım isteyen istediğini düşünsün istediğini sevsin.
--spoiler--
"bir kitap okudum hayatım değişti" diyenlerin aksine, ben de bir hayat okudum kitabım değişti.
merkez bankası'nın büyük şubesinin önündeki kaldırımda gördüm o'nu. beş yıl önce. on yedi yaşımda. her şeyin karşısında olduğum o günlerde. bacaklarının dizlerinden aşağısı yoktu. önüne açmış olduğu mendile atılan üç-beş bozukluğa bakmıyordu dahi. gözlerdeydi gözleri. göz seviyesinden geçen çocuklara gülücük göndermekti en büyük keyfi.karşı kaldırımdaki telefon kulübesine sırtımı yaslayıp bir sigara yaktım. ve izledim. ne kadar değişken ve akışkan olabileceğini düşündüm zamanın.
hiçbir zaman para vermedim kendisine. üç-beş sohbet etmişliğimiz oldu. ben sarhoş dönerken yaşlı annemin yanına, sürünürken görmüştüm kendisini yollarda. kornalara aldırmadan, farlara aldırmadan sürünürken görmüştüm kendisini bir kaç kez. intihar etmenin tek meşru yolunun yaşam olduğunu bilmekti, belki de tek suçu.
bildiği için yaşıyordu.
bir keresinde tam ezilecekken büyük bir kamyonun altında, koltuk altlarından tutup kenara çektim. göz göze geldik. en yakın çay ocağına gidip iki çay içtik. benim ki iki şekerliydi. o'nun ki tek.
ilk ve tek sorumu sordum bir saatlik sohbetimizinm sonunda, ana caddede ayrılırken:
-tanrı?
kısa oldu cevabı:
-içindeyiz.
o günden sonra bıraktım ciltlerce kitap okumayı. her gün karşı kaldırıma geçip okumaya çalıştım hayatını. ve, o geceden sonra kitabım değişti. kitaplarım...
--spoiler--
benimki 1984'tü. doğru olduğunu düşündüğüm sağlam bir düşüncemi altüst etmiştir bu kitap, bitirene kadar sıkıntıdan patladım, lakin bitince 'vay be böyle şeyler de varmış' dedirtti.
(bkz: george orwell)
