mike tyson bir yana dursun, muhammed ali varken kimsenin sözü geçemez. boks salonlarımızda bile muhammed ali'nin boy boy posterleri asılı olup, ondan ilham alarak çalışmaktayız.
başlık çoğul olduğu için tek bir isim yazma gafletine düşmeme gereğiyle beraber, en iyisinin muhammed ali olduğunu belirtmem şart. maçlarının hemen hepsini seyretmiş biri olarak, (sallamadan) rahatlıkla söyleyebiliyorum bunu...bir dünya neden sayılabilir bunun için: hızı, tekniği, zekası, ayak oyunları, akıl oyunları, dayanıklılığı, taktik disiplini belki en başta gelenleridir. asla bir "great puncher" değildir. mesele yumruk şiddeti olunca ilk 10 a bile giremez belki... ama onu büyük yapan etmenlerden biri de bu yumruklara dayanıklılığı ve kendisinden çok üstün fiziksel meziyetleri olan boksörleri devirebilmesidir. sırf bu dayanıklılığı sağlamak için antrenman boksörlerinden kasıtlı olarak tonla yumruk yer. (hastalığını buna bağlayanlar da yok değil.) boksun altın çağı olan 70'lerde hemen herkesin aslanlar gibi dövüştüğü, kimsenin kimseden korkusunun olmadığı, şimdiki gibi "satranç" oynanmadığı zamanlarda, ünvanını; vietnam'a gitmediği için haksız yere elinden alınmasından sonraki dönemde 2 kere daha kazanması, hiçbir zaman nakavt olmaması, kaybettiğinde dahi, "ayakta" kaybetmesi, (kaybettiği son iki maçında zaten hastalığı ve yaşlılığı belirgindir. aslında bu maçların hiçbir şekilde yapılmaması gerektiği de malumun ilanı olmakta.) ve asla durmayan çenesiyle o gerçekten de "the greatest".
diğer muhteşem boksörler de benim seyredebildiğim kadarıyla, genellikle yine aynı döneme ait olmak üzere sıralanıyor:
joe frazier; dayanıklılığı, asla pes etmeyen iradesi ve sol koluyla... (1971'de new yorktaki "yüzyılın maçı"nda, sonlarda çıkardığı müthiş solunu -kendi deyimiyle söylersek- ali'nin afrika'daki ataları bile hissetmiştir.)
george foreman; gelmiş geçmiş en büyük profesyonellerden ve yumruklardan biri oluşuyla. (bu adam, o devirde ali'nin, önce yenildikten sonra, güç bela yenebildiği frazier ve ken norton'u adeta paçavraya çevirmiş, buna rağmen zaire'de the greatest'ın büyüklüğü karşısında diz çökmüş ve yıkılmıştır. ali olmasaydı, onu o gazla yenebilecek kimse de olmayacaktı büyük ihtimalle. 70'lerin ivan dragosu desek yeridir. ron lyle ile 1976 da yaptığı maç izlenince, boksun bittiği rahatlıkla iddia edilebilecektir.
earnie shavers ve ron lyle; hiçbir zaman ünvan sahibi olamasalar da; balyoz yumruklu, korkusuz, gerçek birer savaşçı oldukları için...
ve elbette mike tyson... antrenörü cus d'amato'yu çok erken kaybetmese, don king'in güdümüne de bu kadar çabuk girmeyecek, buster douglas vakası hiç yaşanmayacak ve muhtemelen şu tecavüz olayı da, aklına gelse güleceği bişey olarak kalacaktı. ama ne yazık ki, öyle olmadı. buna rağmen, yaşlılığındaki ali'yi yenen holmes ve berbick'i hızlı emekliliğe sevkeden bir "sosyal güvenlik uzmanı", kimsenin yenemediği spinks'i daha 13. saniyede hayata küstüren "gezegenin en kötü adamı" o. gelmiş geçmiş en maymun iştahlı boksör. ali'nin hem genel, hem de mesleki zekasının yarısına bile sahip olabilseydi, boksu, kimselere nasip olmayacak yerlerde bırakabilirdi.
