yokluğunun hiç bir evresi yıkmadı beni,
şiirsel yalnızlığa bürünmedim
ve gözlerimden iki damla yaş olarak
dönmedi yanaklarıma hiç bir hatıran...
yine de ağlamazdım bakma...
çok güçlüydüm fakat,
kapının arkasında
sanki içerdeymişsin gibi duran,
ayakkabıların olmasaydı
