gelişmiş ülkelerde işçi sınıfı mücadelesinin durumuna dair başlık.
bilimsel teknolojik atılımların çalışma hayatı dahil bütün bir sosyal hayatı değişime uğratması, aktörleri de haliyle kantite-kalite bağlamında değiştirmiştir.
modern çağın proletaryası, manüfaktür dönemden sonra büyük, devasa fabrikalarda yığınsal çalışıyordu. spontane örgütlülük hali güç kaynağıydı.
önce sendikal, sonra politik eylemler, grevler; proletaryayı inkılapçı sınıf kılmıştır.
günümüze damgasını vuran, sınır tanımaz teknoloji, bilimsel bilgi; çağımıza has yen iş bölümleri, yeni sınıfsal ilişkiler yaratmıştır.
bu süreç bir yandan nitelikli emeği yüceltirken, öte yandan hizmet sektörünü alabildiğine geliştirmiş, nicelik kazandırmıştır.
sovyetler dünyayı henüz belirlerken, iki kutupluluk bu manada yarışırken, batı alemi halklarına refahı taşımıştır. ilk zamanlarda sömürge artı değerinin transferine dayanan bu durum, sömürgeciliğin gerilemesine mukabil devam etmiştir.
amerika spesifik ülkedir. işçi-işveren çelişkisi mutlaka hayatidir fakat, bir yandan sendikacılığın uzlaşmacı karakteri öte yandan, yedek işgücünün caydırıcılığı, sınıfsal aktivizmi sınırlamıştır.
Avrupa, sınırdaşı rusyayla rekabeti maddi manevi yüksek yaşamıştır. karakterine aykırı gelse de rekabet-yarış koşulları, elbette iç dinamiklerin de etkisi söz konusudur, halklarına refah götürmüştür.
rekabetin kalmadığı günümüzde, kriz bahanesiyle kazanılmış hakları birer birer geri almak istemektedir batı alemi.
son yıllarda yükselen hareketliliğin temelinde bu gasp, geri almak varken, aynı zamanda göçmenlik, yabancı olgusu hareketliliği kızıştırmaktır. tvden zaman zaman yükselen alevlerin kaynağıdır.
