bir gün vezirler padişahın huzuruna çıkar ve ülkenin hazinesinde para kalmadığını, yeni vergi konması gerektiğini padişaha bildirirler.
padişah, biraz düşünür ve "ne vergisi koyalım? var mı bir fikriniz?" der.
vezirler,
- köprülere adam koyalım, her geçenden bir akçe alsınlar! der.
padişah bu fikri çok beğenir ve hemen uygulanmasını söyler.
aradan bir süre gectikten sonra padişah vezirlerine,
- nasıl, halk hayatından memnun mu? herhangi bir şikayet var mı?
+ gayet güzel hiç olumsuz tepki yok sultanım!
- çok güzel. köprünün diğer tarafına da bir adam konsun, çıkandan da bir akçe alınsın!
aradan bir süre geçer, padişah tekrar sorar.
- var mı halinden şikayetçi olan?
+ yok!
padişah halkın tepkisizliğine kızar ve köprünün ortasına da birinin konmasını, köprüden her geçenin köprünün ortasında s*kilmesini emreder.
- köprülerin ortasına da birer adam koyun, gelip geçeni köprünün ortasında becersin!
aradan biraz zaman geçer, yine şikayet eden yoktur! sonra padişah da duruma sinirlenir, halkın arasına girer ve durumun nasıl gittiğini bizzat halka sorar,
- halinizden memnun musunuz, var mı bir şikayetiniz?
ses çıkmaz.
padişah,
-ulan, taş üstünde taş; omuz üstünde baş bırakmam! var mı şikayeti olan hemen söyleyin!
bir süre ses gelmez. sonra aradan biri çıkar ve çekimser bir sesle,
+padişahım! o köprünün ortasında bir adam var ya!
- eeee? der padişan bir umutla. ne olmuş o adama?
- akşamları çok sıra oluyor padişahım. çok bekliyoruz, yetmiyor. mümkünse ortaya bir adam daha koysanız.
