ehl'i sünnet yolunda giden ve hadisleri kuran'ı anlamada zorunlu bulan islam düşüncesine verilen isimdir. geleneksel islama göre; bugün aranan soruların da cevabı geçmiştedir. içtihatlara gerek yoktur, çünkü her fıkıh sorusunun zaten bir cevabı vardır. genellikle imam-ı rabbani ile birlikte artık içtihat kapısının kapandığına, yani buna luzum kalmadığı görüşüne sahiptirler.
günümüzde bu ekolden sayılan alimlere örnek olarak:
islamı kurandan okuyarak bizzat öğrenmeyip, kulaktan dolma veya piyasadaki cinci hacı-hocalarla yaşamaya çalışmanın adıdır. ve çok acıdır.
namaz kılanın önünden geçeni taşlamaktır,
öss'den bir gün önce eyüp'e gidip dua etmektir,
halı sahada maç yaparken ezan okunması durumunda maçı durdurmaktır,
muskadır,
kuran veyahut arapça herhangi bir harf-yazı vs. belden aşağı koymamaktır, tutmamaktır,
ağaca, türbelere çaput bağlamaktır,
cenazede yarımda olsa kapanmaktır,
cenazede siyah giyinmektir(zenginsen güneş gözlüğü de zorunlu),
ölen kişiye fatiha suresini ve yasin suresini anlamsızca sürekli okumaktır,
ölen kişiye ışıklar içinde yatırmaktır, nur içinde yatırmaktır,
erkeklerin sadece cuma ve bayram namazlarını ifa etmeleridir,
kadınların nedense cuma namazlarına gitmemeleridir,
evlerde okunmasa bile kuran'ın hep yukarılarda bir yerlerde olmasıdır,
cuma günleri teyzelerden garip garip arapça harflerden oluşan küçük küçük kağıtçıkların fotokopi için gelmesi ve işlem sonunda: "yavrum sende kendine çek bir tane benden olsun dükkanında dursun sevaptır" demeleri,
kerahat vaktinde namaz kılarken namaz bitiminde sizi tanımayan noname amcamın "senin namazın olmadı ki" demesi,
arapça harfleri kutsal kabul edip yüceltmek.
anlık aklıma gelenler bunlar. ara ara girip güncelleyeceğim.
