telefon çalar arayan annemdir. tabi o zamanlar ev telefonu var. bu yalın net muhabbetleri çıkmadan önce.
+ alo.
- heh oğlum geldin mi eve.
+ yok anne, ev telefonunu sokaktaki ankesörlüye yönlendirdim.
- ne ? çabuk iptal et kafanı kırarım.
+ az maç yapıyoz bitsin iptal edecem anne.
- beni yanına getirme.
+ hahahaha.
-aaaa muhittin sen mi geldin yavrum.
+yok gelmedim aslında ana. buradaymışım gibi ama aslında burada değilim, tabii. algıda yanılsama anne bu. yani verdiğim örnek bu.
-hıııııı..?!
+şaka şaka gözünü sevdiğim. içli köftelerim hazır mı?
ev telefonunu arayıp da nerdesin diye sormak gibi bir saçmalık.
yada kapıyı öylece bırakıp içeri giden insanın içeri kimin girdiğini anlamak için yaptığı şey.
elveda rumelide de mevzusu gecen olay.taa osmanlı'dan beri suregeliyor belki daha onceside vardır ama biz cozemedik belkide..
sutcu ramizin esi ile diyalogu ramiz eve gelir;
-ramiz geldin mi??
-yok , daha urdayım gelmedim daha.
manasız iletişim başlangıçlarından birisidir. Adam içeri girmiştir, geldin mi diye sorulur. Adamın geldiğinden haberi yoktur diye düşünülüyor sanırım. Hayır yoldayım cevabı verilesidir.
