esasen, geçmiş ve gelecek bizim şuurumuzda, tahayyülümüzde vardırlar; bir an öncesi geçmiş ve artık hafızanın mevzuu olmuştur. bir an sonrası yani gelecek, istikbal ise henüz gerçekleşmemiştir, belirsizdir ve bizim için vehimdir. demek ki, insan, esasen geçmiş ve gelecek arasındaki bir anda, daha doğru ifadesiyle sadece bir an’da hayatını sürmektedir. tıpkı, seyrettiğimiz bir filmin binlerce fakat tek birer resimden oluşması, teknik vasıtasıya bu resimlerin art arda sıralanış hızından doğan sürekliliğin bize bir akış halinde gözükmesi gibi... zaten, zamanın izafiliği ve her kişinin üzerinde bulunduğu zamanın içinde olması bile bu mevzuyu bize hissettirir ki, tek bir an’ın - film karelerinde olduğu gibi- art arda sıralanışı bize kesiksiz bir akış gibi gözükmektedir...
“vehim:
her şey kesik ve kopuk, zaman tutamaz lehim;
mazi albümde hayal, istikbal kalbde vehim...”
