Zamanı; geçmiş, an ve gelecek diye yaşayanların geleceğe dair umutları ve kaygıları doğrultusunda olacakları merak etmesidir. Oysa zaman bir bütündür. Ve yalnıZca "an" vardır. "An" Kavram olarak vardır sadece, gerçek olarak yoktur. Var olan şey yalnızca zamanın kendisidir. Zamana hükmektek yerine zamanın hükmü atına giren kişi geçmiş ve gelecek dediği iki kutbun romantik ve sürrealist baskısını sürekli üzerinde hissetmeye de aynı şekilde mahkumdur. Oysa "carpe diem" derken horatius, "yalnızca an vardır ve onu yakala/yaşa" demek istemiştir.
