Zaman giderek daraliyor. Ve ben gidiyorum. Tahmini bir yil ortada yillar sonrasina gidiyorum. Umutlarim var dunya hakkinda. Cocuklarin olmedigi zulmun son buldugu kapitalizmin bittigi devletin halkini insan yerine koydugu bir zaman belki. Belki bir arabam olur. Akaryakit fiyatlari dusmustur umarim. Ne diyorum ben ucan arabalara binerim belki. Belki de teknoloji tuketir kendini. Yok eder birbirini o buyuk devletler. Belki insana insan oldugu icin deger verilir. Parasi olmayanda insan yerine konulur belki. Televizyon diye birsey kalmasin o zamana. Insanlari yonetmesin ne yapacaklarini bilincaltina yerlestirmesin zamanlarini oldurmesin. Biliyorum burada bunlari yazarken zamanin degeri demek sacma. Ve gidiyorum. Bu.
