iki vatandaşlık bir oturma iznim,
Biri alınmış ikincisi okunan diplomalarım,
Birini büyük olanı ref etmiş olsam da hala var olan hatrı sayılır miras hakkım,
Bildiğim 3 dilim,
3 ayrı ırktan kan bağım olan az ama öz akrabalarım (görüşmediklerimi akrabadan saymıyorum),
Bu güne dek gerçekleştirdiğim için mutlu olduğum hayallerim ve gerçekleştireceğim yeni hayallerim,
Buz gibi olmuş ve bana öyle kalmış bir kalbim,
Yaralı ama güçlü ve inatçı ruhum,
Kimse için hiç birşey için satmadığım değerlerime inancım,
Ve yaşanacak daha nice güzel yıllarım..
başlı başına; herkes kendi adına tabii ki; kendimiz var, ömrümüz olursa. daha ne olsun. biz olmaz isek, neyimizin olduğunun pekte bir önemi kalmıyor bence.
Tabiki umutlar hayaller hep olacak. Umutsuz yasayamaz insan.
Gerceklesince mutluluk gelecek bir rahatlama oh be oley be super modunda takilacagiz..
Bir sure sonra kavustugumuz mutlulugun yerine baska arzular istekler belirmeye baslayacak.
Ve bu sefer elimizdekinin kiymetini bilmeyecegiz. Kaybedince farkedecegiz ama geri alamayizki zamani.
Biz insanlar boyleyiz malesef. Yitirmeden anlayamayiz. Doymak bilmeyiz. Hicbir zaman yetinmeyiz. Nankor varliklariz.
