bölümüne göre umut edip etmeyeceğine erken ve geç varan olmak üzere ikiye ayrılan öğrencilerdir. zira erken varanlar diğerlerine göre biraz daha şanslıdır. aslında her ikiside gayet haklıdır fakat türkiye de bir takım şeylerin insanların planladığı şekilde olmadığını her ikiside bilir ancak erken davranan kendi umut ettiği hayattan vazgeçip türkiye şartlarında adam sayılan meslekler! e yönelir. yani ne olursan ol kendi sevdiğin işi yap cümlesinin bu ülkede beş para etmeyeceğini bildiği için şanslıdır. diğer geç kalan ise kendi doğru bildiği yoldadır. ve gerçekten de olması gereken yoldadır ancak gel gör ki ülke ona iki şart sunar:
-ya kendi sevdiğin bölümü okuyup işsiz kalacaksın
-ya da zor da olsa sevmesende geleceği parlak bir iş ortamı oluşturacak bir bölüm.
kendine acımaya başlamaktır. çaresiz hissetmektir. defalarca fight club ı izlemektir. kendini, gittiği üniversiteyi öne sürüp mütevazi davranarak yüceltmektir bazen. doom metal dinlemektir.
son maddeyi siliyorum.
gelecekten umudu yok ise, o anneye babaya yük olmayı bırakmalıdır derhal ve gidip bir tornavida almalı, arabaların altında işe koyulmalıdır.
yüksek puanla kazandığı, ne çabalarla okuduğu üniversiteyi götünün kenarıyla itip bunu marifet biliyorsa, bir gün elbet düşer oralara.
ülkemizdeki 1658413200655852162 umutsuz öğrenciden biridir.** hak verilesidir. artık herkese lise-üniversite diploması. üniversite mezunlarının bir farkı kalmadı. Girdiğimiz hiçbir sınavın anlamı kalmadı.
8 yıl içinde eğitim sisteminin içine nasıl edilir deneyinin kobayı olan öğrencidir.
üniversiteye başladığı ilk yılda üniversitenin kendisine çok güzel bir gelecek hazırlayacağını sanan ancak son seneye geldiğinde, aslında üniversite mezunu olmanın neredeyse hiçbir anlamının olmadığını fark eden kişidir.
