Yağmurdan sonra açacak şairler
Bulut şiir olacak böylece
Ağaç kalem dökecek
Kır aynaları yüzün yenilenecek
Su bulup seni ansız ateşinden öpecek
Dipsiz uçurumlar aramızdan geçecek
Sıkı tut ikimizi birimiz üzülecek
Yalan değil dünya, yalan olan insan
Ölüm ölenindir elbet sevişmelidir kalan
Yalan değil dünya, yalan olan insan
Ölüm ölenindir elbet sevişmelidir kalan
Göz göre göre unutuluyor bakışlar
Sırtını dönüyor dünya
Bütün unutanlara
Eskiyor yıllar anı dolu fotoğraflar
Kimse kimseyi sevmiyor üzülüyor ağaçlar
Bizim anlamımız var anlaşılacak kadar
incitme bu anlamı sonsuza kadar
Yalan değil dünya, yalan olan insan
Ölüm ölenindir elbet sevişmelidir kalan
Yalan değil dünya, yalan olan insan
Ölüm ölenindir elbet sevişmelidir kalan
Seni sordum yıldızlara
Bi' de baktım, yakamoz da var
Yine düştüm yangınlara
Ama yoksun yanımda
Vuruyor bi' de anılar, yâr, ölüm gibi
Yine çıksan yollarıma
Arıyorum
Bilsen sensiz nasıl yaşıyorum
Belli değil inan başı, sonu
Dolmuş küllükler, ben yakıyorum
Ah, yakıyorum
Kalbim cezalı, cezalı
Söyle, ben n'apiyim, n'apiyim?
Bi' gülsen razıyım, razıyım
Yazılmış yazım, yazım
Küstürme kalbimi bi' hüzünlü vedayla
Bir sorsan hâlimi daha da dibe batmaz
Aldırmıyor gönül, baş ucumda yalanlar
Bırakmıyor hatıralar
