michael j fox un oynadığı geleceğe dönüş filminin yaratıcı kurgusundan her izlediğinde etkilenme ve yıllar gecsede sahnelerini unutamama, her seferinde keyifle izleme sendromu.
(bkz: 2015 yılında uçan arabalar)
(bkz: kendi kendini kurutan mont)
filmin 1985 yılında çekilmiş olması ve işin bilimkurgu kısmındaki efektlerde benim yakalayabildiğim sadece bir hata olması -ki onda da delorean ı yaşlı biff kaçırdığı zaman çöp tenekelerine çarpıp uzaklaşırken bir kaç kare atlaması olur- sebebiyle o zamanda bu filmi nasıl yaptılar hayranlığıdır.
90lı yılların çocuklarının vazgeçilmezidir. bu yüzden genellikle onlardır bu hayranlar. hatırlıyorum kışın patlamış mısır eşliğinde geleceğe dönüş keyiflerimizi. ne de güzeldi.. *
benim de çocukluğumdan beri içinde bulunduğun hayranlık. tv de sayısız kere yayınlanmış, ben de her defasında seyretmişimdir. bu film neden bu kadar beğenilir bilinmez. kurgusu, oyuncuları, müzikleri güzeldir ama bunlar ne kadar güzel olurlarsa olsun tekrar tekrar izlemenin nedeni olabilir mi? belki de nostalji duygusudur bu filmi sevdiren. (bkz: akı kapasitörü)
