bizden değildir.
adama sorarlar geleceğin için ne yaptın diye.
oturduğun yerden umut beklemekle olmuyor bu işler.
her çalınan kavalla otlanmakla olmuyor.
üniversite bitiren, farklı ilgi alanları olan, araştıran-öğrenen gençliktir.
ekmeğini taştan çıkarmak uğruna, eğitiminin dışında, sadece para kazanmak ve yaşamını sürdürmek uğruna alakasız sektörlerde çalışan - çalışmak zorunda kalan- muadillerini, yaşıtlarını gördükçe umutsuzluğa kapılan, geleceğe dair planlarını erteleyen, belki de umutlarını tamamen kaybetmiş hisseden gençlerin azımsanamayacak kesimidir.
çalışmak isteyen, üretmek isteyen, hayatın içinde olmak isteyen için gelecek çok karanlık değil. azıcık aşım ağrısız başım misali. ama malumunuz asıl tehlikeli işsizlik tipi olan, eğitimli insanların işsizliği, umutsuz gençler, umutsuz kalabalıklar oluşturuyor. öyle her şey kendi içinde bitmiyor. tembellik sarmış bir çok kişiyi ve kesimi, eyvallah. fakat o eylemler, o karşı çıkmalar boşuna yapılmıyor efenim.
o kaldırım taşları, 20 küsür yıl nasıl büyüyor, nasıl yok ediliyor, nasıl kafalarda patlıyor. ülkenin en gerekli kesiminin*, kafalarda daha çok patlaması lazım bu ülkede.
oks'yi kazanıp iyi bir lisede okumak isteyen gençlerdir. çünkü onlara göre iyi bir lise iyi bir üniversite ve iyi bir kariyer anlamına gelmetedir. eğer ki bir umutsuzluk içine düşerlerse ve bu sınavı kazanamıyacaklarını anlarlarsa hayatın sonu gibi hissederler. haklıdırlar aslında. aileleri sürekli at muamelesi yapmaktadır. bir de elalemin çocuklarıyla kıyaslamaktadırlar. oysa unutulur ki canım ülkemde her üniversiteli bir iş bulabilir mi kolay kolay? cevap çok basit: hayır.
