Eğer mazi, yani geçmiş zamanın hâdisatını, sinema ile halihazırda gösterdikleri gibi; istikbaldeki ahval (haller) dahi, meselâ elli sene sonraki halleri bir sinema ile gösterilse idi, ehl-i sefahet (günahlı zevk ve eğlence hayatı yaşayanlar) şimdiki güldüklerine yüzbinlerce nefrin (beddua) ve nefret edip ağlayacaktılar.
