Kadir inanır'ın kendini aştığı sahnelerden birisidir.
o, bu replikle, bizim tüm kinimizi bıçağının ucuyla çavuş'a akıtır.
derin bir oh çekeriz. rahatlar ve ezilenin, ezene verdiği dersi keyifle izleriz.
büyüksün tatar ramazan.
sadece bir kabadayı filmi olarak değil de çekildiği dönemin sosyolojik durumu da göz önüne alınarak izlendiğinde, gerçi sosyolojik durum göz önüne alınarak izlenmese de film neredeyse bir aptalın bile anlayabileceği şekilde ağır sosyal mesajlar vermektedir.
o dönemden bu döneme de pek bir şey değişmediğini fark etmek ayrıca üzücüdür.
