istanbul'un dillere destan olmuş akşamcılık alemlerine sahne olan meyhaneleri "gedikli meyhaneler" dir. Bunlara Sultan abdulaziz döneminde selatin meyhane de denilmiştir.
Kapıdan girilince ya sağda yahut solda bir tezgah bulunur ve bu genelde uzun bir mermerden imal olurmuş. Üstü tek içip gidecekler için içki ve yumruk mezeleriyle donatılırmış. Bu mezeler genelde piyaz turşu peynir zeytin leblebi gibi şeylermiş ve genelde az paralı esnaf kalfaları ya da bekar uşakları için hazırlanırmış. Akşam bekar hanlarına zamanında girmeleri onlar için önemli olduğundan, bir ya da iki tek atıp giderlermiş.
Gedikli meyhanlerde kaliteli kodaman müşteriler için yüksek bir balkon gibi şirvan adı verilen bir bölüm bulunur, mutfakları fazlasıyla vasıflı ve leziz mezeler imal edermiş. Balık ve et yemekleri hem temizlik hem lezzet bakımından karşı konulamaz durumda olurlarmış. Genelde orta yerde malta yada yunanistandan gelmiş birde tuzlu balık fıçısı bulunurmuş.
