bugünlerde olmayan. yok, bitmiş. sadece hafızanın derinliklerinde tutunabilmeyi başarmış, görünürde hiçbir yerde; aslında her yerde izlerini bırakanlardır. iç çekersin, dudak kıvrımlarına oturur biraz buruk, biraz tatlı bir gülümseme. gözünden geçer özlediğin tüm anlar; dedenin gözlerini kapatıp sana beyoğlu türküsü söylediği an, dedenin koynunda uyumaya çalışırken ananenin gelip üstünü örtmesi, oniki yıllık dostlarınla her gün bir arada olduğunuz zamanlar, yalanların olmadığı küçük dünyanız, ders çalışırken çayın yanına kek kurabiye gibi şeyler ekleyen ve sırf zihniniz açılsın diye kuru incir getiren annenin sıcak gülümsemesi, duygulandığı anlarda kafasını hemencecik çeviren o güçlü, duygusal baba, her hayal kırıklığında soluğu omzunda aldığınız abla, varlığıyla sevmek fiiline yeni anlamlar katan sevgili...
geçmiş zamanlardalar artık. her gün alıştığınız yüzleri ayda bir bile görememek, sadece internetin nimetlerine sarılarak seslerini duyabilmek, yepyeni bi hayatta bugüne dek alışmış olduğunuz tüm sevgi dolu anlardan uzak, soğuğa direnç kazanmaya çalışmak. üniversite. başka şehir. uzak yol. altı sene. güzeldi, bugüne dek içime işledi hepsinin sevgisi. biliyorum artık hiçbir zaman geri gelmeyecek o özlemler, gelemeyecek. dedem yok, ananem de. geri kalanlar ise... şimdilik uzaktalar. şimdilik.
tanım: insanın dilinin ucuna gelip de gözünden akanlardır.
geçmiş zaman kipine saklanan özlemler
özleme sürgün kalan özlemler,
geçmiş zaman kipine saklanan özlemler
özlemden kopamamış parçaları özlemlerin,
geçmiş zaman kipine saklanan özlemler
özlemle özlemleri yaşatan özlemler,
gemiş zaman kipine saklanan özlemler
özlemle daha çok özlem duyan özlemler,
geçmiş zaman kipine saklanan özlemler
özlemden vazgeçmeyen vazgeçilmez özlemler...
