akla geldikçe güldüğümüz, fekat o an için ağlanası durumlardır.
misal bir defasında henüz ortaokul yıllarındayken hoşlandığım bi çocuk vardı; böyle görünce kalp çarpıntıları başlatan, karın bölgesinde kelebekler uçuşturan, yıldızlara baktırıp hayaller kurduran. heh, neyse hiç muabbetimiz yok bununla. bi gün bi arkadaş tanıştırmaya niyetleniyo, getiriyo yanıbaşıma (şimdi sıçtık) şimdi x ben olayım, y o olsun, dikkatlice okuyun:
x: merhaba
y: merhaba...
.......................
x: iyiyim sen nasılsın?
y: pjuhahahahhaa
x: ehuehh, kem küm( surat olmuş perişan)
walla bende değildi suç görüosunuz. bi nasılsın bile demeyen hödükteydi. ehuehh, bak yine güldüm, hay allaam ya:))
