kadındır. onlara karşı beslenen karmaşık hisler; kimi zaman nefret, kimi zaman aşk da olsa, "daha büyük dertler, güzellikler de var" dense bile her zaman için bir kadın, bir adamın hayatında sahip olabileceği; o aidiyet duygusunu yaşayabileceği yegane varlıktır.
evet, pis adam olduğu gibi pis kadında vardır. cinsiyetçi yaklaşımla bir yere varılamayacağı aşikardır. rakı masasında, yolda, askerde, işte, hayatın her alanında bir parça sorumluluk taşıyabiliyorsa insan, bir parça daha mutlu olabiliyorsa karşı cinsiyle yaşadığı sevgi ve sadakat dolu ilişkiden ötürüdür.
bazen şartlar uygun olmayabilir. hatta buna karşı isyan bayrağı çekilebilir. her şeye rağmen iki sevimli çiftin yanında olunduğunda "ulan ne güzel anlaşıyorlar, biri birinin ketçabına, mayonezine banıyor patatesini, diğeri doymaz belki diye hamburgerini paylaşıyor" diye özenir insan. çünkü o türden bir mutluluğu benimsemiştir.
her zamanda mutlu olma zorunluluğu yok ya, kafelerde oturan çiftleri düşünelim. herkes istisnasız o kavga eden masa, çok iyi anlaşan masa veya yalnız başına oturan masa olmuştur. zamanla değişse de her şey, "bir gün" belki çocuklarına anılarını anlatırken bulur insan kendini.
