güneşe dayanamıyordu gözleri ve aydınlık gözlerini kapatmak zorunda bırakıyordu onu. aydınlık büyük bir çıplaklığa kapılar açıyordu kafasının içinde ve anlayabildiği kadarıyla çıplaklık iyi bir şey değildi. soyunmayı seviyordu aslında ancak bedenen değil... iki farklı bedenin birkaç dakikalık bir şehvet uğruna soyunmasından çok akılları soymayı seviyordu. birkaç boyut ve bir delikten çok daha fazla boyutluydu başka bir insanın aklını soymak. bir deliğin içine girmek gibi bir niyeti yoktu ki o ancak bir golf topunun hayali olabilirdi. anlatmak istiyordu ancak anlayacak insan bulamadığını farketti sonra.
''koy götüne!'' dedi ve sustu. kendisini anlayacak bir insan bulabileceğinin ne kadar zor olduğunun farkındaydı ve çabalamadı bile.
geceye uyudu yine...
zoraki tanım: geceye varmak için gündüzleri uyuyan varlıklar...
