Diğer kadınlara pek benzemiyorduk..
Çıtkırıldım olamadık mesela.
Gelip beni al demek yerine kendimiz gittik koşa koşa..
Hep sorun dinledik, çünkü bizim derdimiz yoktu Rahibe Therasa’ydık.
Çiçek istemedik, hediye istemedik, en büyük hediye sevilenle birlikte olmak dedik...
Süprizlere bayılırdık ama hep biz süpriz yaptık hemde seve seve...
Severken sonuna kadar sevdik, kızarken arkasından değil yüzlerine saydık...
Gülümserken kim bilir kaç kez öleyazdık...
Ama asla rol yapmadık, belkide fazla doğaldık...
Bu sebeple mi kıymetimiz bilinmedi acaba.?
Nasıl olsa hep vardık..
Ama şimdi Yokuz...
Mutlu musunuz ?
Hissizleştim. Her şeye, herkese karşı. Yüzlere bakıyorum ama bakmıyorum aslında. Çok istiyorum eskisi gibi güçlü bağlara sahip olmayı ama yapamıyorum. Güvensizlik çok kötü bir durum hali. Her an bir yerden, birinden bir darbe gelecek gibi hissediyorum. Kapadım kendimi herkese. Nasıl tekrar eski halime dönerim bilmiyorum...
Sadece yorgunum, çok yorgunum.
Yıllarca en çok ihtiyaç duyduğum zamanlarda beni korkutan siniri sevgisini aşan babam bugun sevgiye ve sevilmeye ihtiyacı olduğunu söyledi. zaman geliyor muhtaç oluyosunuz sevmeye değer bulmadığınız insanların sevgisine.Kalp kırmayın hele de sizden başka biseyi olmayan küçük bi kızın kalbini.
Ben çok duygusal boşluktayım sözlük. Ben aşık olmak istiyorum. Ne biliyim çocuğum olsun istiyorum artık. Onu uyurken izlemek falan. Hormonlarım değişiyo benim galiba. Böyle değildim ben hiç. Çocuk sevmeye başladım ben. Gördüğüm çocuğun ağzını burnunu öpesim geliyo. Minicikler ya çok tatlılar. Yemek yapmak istiyorum çok artık. Abuk subuk yerlerde uyuyakaldığımda biri gelsin üstümü örtsün istiyorum. Kahvemi yalnız içmek istemiyorum. Bi şekilde sahiplenilmek istiyorum. Bu not olmadı gerçi içimi döktüm gibi de. Silmeye de üşendim şimdi.
